Αφιερωμένο..

Γιατί όταν αφιερώνεις οφείλεις να το κάνεις από καρδιάς..αν έχεις..

Κάποτε μου έγραψες ότι δεν έχεις πάει πουθενά αν δεν έχεις ταξιδέψει..και ζωγράφισες ένα βουνό, μια πεδιάδα κι ένα ποτάμι να τα διασχίζει..Ζωγράφισες γλάρους και ένα καραβάκι..μικρό μα..ήταν αυτό της ψυχής σου..Δε λέω, έβαλε νερά, χρειάστηκε επισκευή, κόντεψε να μας αφήσει στην Ιθάκη..αλλά..τελικά άντεξε..και είναι η φύση της αντοχής του που το κάνει πολύτιμο..όχι σαν είδος..σαν αξία..

Αφιερωμένο..

Στον άνθρωπο που υπήρξε πηγή έμπνευσής..

Που έγινε η αιτία να είμαι εγώ..

Και παραμένει η αφορμή για να υπάρχω..

Η προξενήτρα..

Η προξενήτρα σας απόψε είχε κέφια και έμπνευση και είπε να κάνει κάτι γι' αυτό..έτσι λοιπόν αφιερώνει το τραγούδι που ακούγεται σε δύο ψυχές που καράφλιασαν με το χιούμορ της..ο ένας δια λόγου και ο άλλος δια msn..



Κανονικά θα έπρεπε να είχα κάνει το research μου για την οικολογική καταστροφή, να είχα ανεβάσει ανάρτηση, να είχα ενημερωθεί για τα περιβαλλοντικά προγράμματα που "τρέχουν" αυτό τον καιρό και να είχα οργανώσει και κανονίσει κάποια δράση. Σας ενημερώνω και από εδώ ότι με αφορμή την ανάρτηση του ευγενικού παιδιού Brainwaves σκέφτηκα και ταυτόχρονα αποφάσισα να οργανώσω μία περιβαλλοντική δράση για εμάς τους μπλόγκερς που λέμε ότι νοιαζόμαστε, που λέμε ότι κάνουμε αναρτήσεις με περιεχόμενο και που θεωρούμε ότι είμαστε ώριμα, σκεπτόμενα άτομα..Πολύ σύντομα θα είμαι έτοιμη να σας παρασύρω στον τρελό χορό της Οικολογίας..



Επίσης, ένα άλλο project που είναι στον αέρα του Freedom Island και σιγά σιγά προσγειώνεται είναι η ανάγκη για μία ταυτόχρονη ανάρτηση πολλών μπλόγκερς..το θέμα δε θα είναι καθόλου οικολογικό, καθόλου ώριμο και κάθε άλλο παρά σκεπτόμενο..Αλλά και γι' αυτό θα σας ενημερώσω προσεχώς..(δε χρειάζεται να ξεφτιλιστώ προκαταβολικά δε νομίζεις..;)



Κατά τα άλλα η ζωή μου κυλά (απλά και μόνο), είναι γεμάτη αγάπη για τα μωρά μου, τους οικείους μου και ακατάσχετο μίσος για τους υποκριτές (ναι..ναι..για σένα μωρή πουτάνα μιλάω πάλι..ξεκωλιάρα)..ουπς..μου ξέφυγε..Ανυπομονώ να γυρίσει το μωρό μου απ' τη δουλειά και να το πάρω την πιο ζεστή αγκαλιά του κόσμου..και αύριο να ξυπνήσουμε μαζί να ολοκληρώσουμε κάποιες κουβέντες και όχι μόνο..γιατί όπως λέει και ο Tomboy..έ, sorry..Toymaker : το σεξ είναι ιερό αγάπη μου..



Δεν έχω λόγια φιλοσοφημένα, ούτε πόνο, ούτε χαρά, ούτε απογοήτευση..δεν έχω τίποτα να με εμπνέει πέρα από το ότι την έβγαλα και σήμερα, κέρδισα άλλη μια μέρα ζωής χωρίς να το προσπαθήσω..λίγο είναι..;


Καληνύχτες τρελές και παλαβές σε όλους εσάς εκεί μέσα..

zzzzzZZZZZZzzzzzz

Υ.Γ. Ρε συ Τελίτσα, τί θα γίνει με την περίπτωσή μας..;

Δες καθαρά..

Για να δεις καθαρά απαραίτητη προϋπόθεση είναι να σκεφτείς καθαρά..Πράγμα κομματάκι δύσκολο τη σήμερον ημέρα και ειδικά όταν έχεις τόσο χαμηλό IQ. Αλλά τί με νοιάζει εμένα..εγώ είμαι διανοούμενη..Με αυτή τη διανόηση λοιπόν ξεκινώ την κάθε μέρα μου άκοπα, αβίαστα και αβάδιστα..Τελειώνω τη μέρα μου με τον ίδιο τρόπο και κατορθώνω να γίνομαι καλύτερος (=τέλειος, αψεγάδιαστος κλπ) άνθρωπος..

Πίσω στη Γη, είμαι ακόμα πολύ κακομαθημένη, άκρως γκρινιάρα, άδικη, εγωίστρια..και..μ΄ αρέσω (όχι πολύ αλλά αρκετά)..Επιλέγω να περάσω το Σάββατό μου στο Θέατρο Τέχνης παρακολουθώντας τη Μέθοδο Gronholm αλλά δε μου κάθεται από πλευράς εισιτηρίων και καταλήγω με την παρέα στου Ζωγράφου και στο θέατρο Στοά όπου παρακολουθήσαμε τις Στάχτες του Κρίστοφερ Χάμπτον. Πολύ καλές ερμηνείες και πολύ καλή πλοκή, κορύφωση και φινάλε. Γενικά έμεινα πολύ ευχαριστημένη και προβληματισμένη συνάμα..Ερωτήματα όπως εάν η φιλία είναι ένα συναίσθηματα που καταναλώνεται ή μένει αναλλοίωτο ακόμα και μετά το θάνατο, εάν ο εγκλωβισμός του ερωτικού συντρόφου είναι αναγκαίος, ορθός ή απαραίτητος, εάν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες ή τα γεγονότα, εάν αξίζει τον κόπο να περιμένεις για απαντήσεις που όταν τις πάρεις δε θα έχουν καμία αξία. εάν είναι η αλήθεια λύτρωση ή η αναζήτηση αυτής και άλλα πολλά. Υπό το φως των κεριών η παράσταση αυτή δεν έχει σκοπό να δώσει καμία απάντηση, τουλάχιστον όχι στο πιάτο..

Σας στέλνω τις ευχές μου για μία υγιή, ήρεμη και αποδοτική εβδομάδα και αφιερώνω την έννοια μου, προσφέροντας την αμέριστη στήριξή μου, στον άνθρωπο που θα πάρει σύντομα μία πολύ σοβαρή επαγγελματική απόφαση..

Άντε, ώρα για νάνι..

Μωρή πουτάνα..

Ναι, σε σένα μιλάω..

Εσένα που ζεις με τα λεφτά άλλων και αντί να λες έστω ένα ευχαριστώ πουλάς παραμύθια κι έρωτες..

Εσένα που χρησιμοποιείς το επίπεδό σου για όλους τους λάθους λόγους..όχι για όφελος των γύρω σου αλλά για δικό σου..

Εσένα που ποτέ δεν έμαθες να στέκεσαι στο ύψος των περιστάσεων γιατί ανέκαθεν σκεφτόσουν πώς θα σταθείς στο μουνί σου..

Πάρε λοιπόν τ' αρχίδια μου τώρα και τσακίσου από τα μάτια μου..όχι τ' όνομά μου να μη ξαναπροφέρεις αλλά ούτε από τα όρια του δήμου μου μην περάσεις..γιατί θα σε τσακίσω..

Πουτάνα στην ψυχή..

Αυτό ήσουν πάντα..

Σε θολά νερά..

Σε θολά νερά και βλέμματα
Σε χειμώνες που δεν έρχονται
Σε ώρες που δεν περνούν
Σε διαθέσεις που καταναλώνονται
Άσκοπα

Στο τώρα που ελπίζει
Να με βγάλεις απ' τη συννεφιά
Αν με βλέπεις κι αν με αισθάνεσαι
Την ώρα που καίει το σύννεφο σα σίδερο
Ρίξε βροχή και σώσε με


Τί να πω για όσα είναι ανείπωτα..

Από-ρο..

Απορώ εγώ και η Μελίνα μαζί..και σας ρωτάμε: Πώς στην ευχή γίνεται να επιβιώνουν σ' αυτή τη ζωή τα καθίκια; Πώς τόσο επιτυχημένα τη "βγάζουν καθαρή" οι εκμεταλλευτές, οι κίβδηλοι, οι καλοπερασάκηδες και οι κλέφτες συναισθημάτων και ιδεών;

Κι επειδή η απορία θα μένει αλλά δε θα με βασανίζει αποφασίζω (εγώ τουλάχιστον) να το "πάρω" αλλιώς και να χαλαρώσω το κορμί και τη σκέψη μου.

Πίσω στα καθημερινά παρατηρώ ότι ένα σκυλί είναι μεγάλη δέσμευση και μεγάλο δέσιμο. Είχα και πριν σκυλάκι στο σπίτι αλλά στο πατρικό. Και μάλλον είναι διαφορετική η ευθύνη και η έννοια όταν είναι αποκλειστικά δική σου. Όπως με τις επιλογές. Και τις επιπτώσεις.

Ας είναι. Οι μέρες περνούν γρήγορα και η κούραση μοιάζει να συσσωρεύεται. Οι καλές στιγμές υπάρχουν αλλά δεν είναι αρκετές. Καλύτερα έτσι. Ή χειρότερα. Δεν ξέρω. Τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών πέφτουν στο κενό και οι άνθρωποι δεν αλλάζουμε. Δεν προσπαθούμε, δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε..Δεν έχω καταλήξει.

Κυριακάτικο βράδυ. Νωχελικό και ήρεμο. Αδιάφορο ίσως. Το μυαλό τριγυρνά σε αυτά που δεν έκανες, που δεν είπες, σε αυτά που επέλεξες και το κόστος ευκαιρίας τους. Οικονομικής κατεύθυνσης σπουδές που λίγο σε βοηθούν να ξεφύγεις από τη στεγνή λογική των πραγμάτων. Αναζητώντας την ουσία δε θα τη βρεις. Δεν ξέρεις κάποιες φορές αν υπάρχει. Η ήρεμη αντιμετώπιση φαντάζει παραίσθηση. Και σου αρέσει τόσο πολύ να είσαι ο τιμονιέρης. Της δικής σου ζωής και των άλλων. Λάθη να κάνεις απανωτά και να μετανιώνεις σιωπηλά.

Καληνύχτα άνθρωπε που την ανάγκη της σκέψης μας έχεις και που στη θαλπωρή του Αγ. Σάββα τις ελπίδες σου εναποθέτεις. Ας σε ακούσει, ας σε αφουγκραστεί, ας σε βοηθήσει. 'Ο,τι κι αν σημαίνει η βοήθεια αυτή..

Στο ωραιότερο σημείο ΔΕΝ είμαι..

Εντάξει..είναι όλα..; Μπα..

Το έχετε μάθει πια ότι γκρινιάζω γι΄αυτο και δε θα σας απογοητεύσω καλά μου μπλογκεράκια. Ακούστε λοιπόν πώς έχουν τα πράγματα τον τελευταίο καιρό:

1. Ένα συγγενικό μου πρόσωπο γίνεται στόχος απαράδεκτης συμπεριφοράς κι εγώ "αναγκάζομαι" να μένω με σταυρωμένα τα χέρια..προς το παρόν..

2. Ένα φιλικό μου πρόσωπο με έβαλε στην άκρη για χάρη..γούστου (;)

3. Ένα πρώην φιλικό μου πρόσωπο δεν αξίζει ούτε το σάλιο μου..

4. Ένα αδιάφορο πρόσωπο προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να το δείρω..και θα το κάνω..με κάποιο τρόπο..αργά ή γρήγορα..

5. Το Μανταρινάκι μου (το οποίο βαφτίστηκε Μελινάκι) είναι το πιο όμορφο, έξυπνο, τσαχπίνικο, τρελό, παιχνιδιάρικο, απίθανο σκυλάκι του κόσμου το οποίο δε με αφήνει να κοιμηθώ τα βράδια και είμαι συνεχώς κομμάτια..(κοίτα που κάνει και ρίμα όλο αυτό το κατεβατό)

6. Το μωράκι μου είναι συνεχώς σε υπερένταση και στα όρια της υπερκόπωσης..

7. Εγώ είμαι πτώμα, κάνω δίαιτα, έχω την απίστευτη δουλειά και το απίστευτο τρέξιμο αλλά πάνω απ΄όλα είμαι καλά..

Με τόσες εκκρεμότητες που να βρω χρόνο να ποστάρω..

Σας φιλώ γλυκά, σταυρωτά και ρουφηχτά..