Πόσα ένα βλέμμα χωρά..

Πόσα ένα βλέμμα χωρά και πόσα αφήνει απ' έξω..

Στην αυλή του σπιτιού που δεν έμεινε κανείς..



Ειλικρινής..

Πέρα από σένα που πάντα ήσουν και πάντα θα παραμένεις..

Τελικά πόσα ένα βλέμμα χωρά και πόσα απ' έξω αφήνει ..

Δε θα άλλαζα τίποτα..δε θα έκανα τίποτα πια..γιατί ο εσωτερικός εγκλωβισμός είναι πιο ισχυρός από τον εξωτερικό..Επειδή η φωτιά μαίνεται σε όλα τα μέτωπα..κι εγώ δεν έχω κουράγιο να σβήσω τις εστίες με κλαδιά..όλα τόσα ίδια μα τόσο διαφορετικά καμμένα..τίποτα όπως τότε που είχα την ελπίδα..που ήμουν κοντά σου..

Τελικά, η Λευκή Ζωή μου είναι σε πλήρη αρμονία με τους λευκούς τοίχους..κι ας κρέμασα τα κάδρα..

Αχ αυτή η υπερβολή μου..

Καημός..

Οι καημοί στη ζωή έρχονται και φεύγουν..έρχονται σα σίφουνες και φεύγουν σα λιακάδες που ποτέ δε καταφέρνουν να σου θυμίσουν την κακοκαιρία..έτσι είναι..ότι ξαφνικά έρχεται..ξαφνικά φεύγει..απ' τα μάτια και απ' την καρδιά..εκτός κι αν σε έχει βαφτίσει..

Δεν έχω όνομα..ούτε μορφή..δεν έχω σκέψεις..ούτε συναισθήματα..νιώθω φτερό..στον άνεμο των εξελίξεων..που δεν εξελίσσονται..αδύναμες κι αυτές..σαν εμένα..σα φτερό..

Θα ήθελα πολύ να είμαι η γη κάποιου..να με καλλιεργεί και να ανταποδίδω..με καρπούς και όχι μόνο..με αγαθά..δίχως κόπο να ευδοκιμώ..σε όποιο κλίμα..τους καρπούς μου..

Κι αν αυτό το μείνε έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου θα πω φύγε για να εξιλεωθώ..φύγε λοιπόν..απλά φύγε..