Αυτο-νόητο

Πες μου τώρα εσύ γιατί όταν κάτι το κάνουμε εμείς φαίνεται φυσιολογικό ενώ όταν το πράττει ο άλλος τον κρίνουμε και το θεωρούμε λανθασμένο..

Και γιατί στον εαυτό μας δείχνουμε ανοχή και στον διπλανό μας όχι..

Γενικά, γιατί τα λάθη τα δικά μας δεν τα βλέπουμε ενώ του άλλου τα "μυριζόμαστε" πριν καν τα κάνει..

Φοβερό ε;

Ποιος χτενίζεται..;

Καλά, δεν είναι συνταρακτικό νέο..;

Εγώ ανατρίχιασα..

Και μάλιστα εν ώρα δουλειάς..

Α πα πα..

Κι εγώ την είχα για "γκάου" περιοχή

Κι εκεί που πιστεύεις πως ζεις στη "γκάου" περιοχή να και ένα άρθρο στη Lifo για το πόσο τέλεια είναι να βγαίνεις κοντά εκεί που μένεις..

Εντάξει, δε λέω, είναι ωραία να μένεις στο κέντρο, στις επάλξεις..αυτή όμως είναι μόνο η μία πλευρά. Δε θα αναλύσω τα θετικά των βορείων προαστείων γιατί είναι πάρα πολλά(!) θα πω απλά ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε εξαιρετικά προσαρμοστικά όντα. Τελεία.

Α, έχω και έναν άντρα στο σπίτι μιας και η "μαμά" του πήγε να γίνει Robocop. Και βρέθηκε ο καημένος με δυο απαιτητικά και γκρινιάρικα θηλυκά. Υπομονή Μίκυ μου..υπομονή.  Το ίδιο κάνει και η μάνα σου μαζί μας..(λέμε τώρα)

Τί άλλο να σας πω..μμμμ..α ναι, είχα και γενέθλια αλλά τα πέρασα στο νοσοκομείο μιας και η αγαπημένη μου θεία έπεσε και πήγαμε να βγάλουμε πλάκες και τέτοια. Ευτυχώς πήγαμε σε ιδιωτικό νοσοκομείο και αφού τα "σκάσαμε" ξεμπερδέψαμε σε δύο ώρες μόνο. Αλλά τί να το κάνεις. Πάει η βραδιά. Εντάξει, το έβγαλα από το μυαλό μου ότι είχα γενέθλια και θεώρησα ότι είναι σαν μία οποιαδήποτε μέρα. Και έτσι "την έβγαλα καθαρή". Φαινομενικά πάντα, γιατί από μέσα όλα είναι αλλιώς. Οπότε ήταν αναμενόμενο ότι θα αρρωστήσω και ότι θα είμαι ανήμπορη στο κρεβάτι του πόνου. Τουλάχιστον έφτασα σε μία ηλικία που αναγνωρίζω γιατί μου συμβαίνουν όλα αυτά.

Η δική μου εβδομάδα ξεκίνησε με ίωση αλλά η δική σας εύχομαι να είναι καλύτερη. Οπότε..

Καλή εβδομάδα ΘΑ έχουμε..

Παραδοχή

Σιγά μην είσαι κάθε βράδυ εδώ..

Lp*1

Ξεκίνησε το ταξίδι άνοιξη. Σ' ένα γραφείο με υπολογιστή και τασάκι δίχως ενυδρείο. Μόνο βλέμματα κι ανάσες. Μετά έγιναν φιλιά και ψέμματα. Ήρθε το ενυδρείο να ενισχύσει τη σιωπή..

Βρες μου στο μαύρο κάθε χρώμα
και στο σκοτάδι γίνε σώμα
δωσ' μου το χάδι το χαμένο
κι ας είναι απαγορευμένο
Όλα τα «ΝΑΙ» θέλω του κόσμου
θέλω πολλά, το ξέρω φως μου


Το απαγορευμένο πάντα έχει μία ίντσα γοητείας παραπάνω. Και ο δραπέτης πάντα φλέγεται από υψηλά επίπεδα αδρεναλίνης. Όπως ο τζογαδόρος. 50-50 ποτέ δεν ήταν. Ισότιμο καθόλου. Έδινα, έχανα κι έμενα..

Τα όνειρα όρια δεν δέχονται
πες μου «Ναι» και όχι «Μη»
Στα όνειρα οι άνθρωποι έρχονται
δεν προτιμούν τη φυγή
Τα όνειρα όρια δεν δέχονται
να μη μου βάλεις ποτέ
Όλα, ειπωμένα και ανείπωτα,
όλα να είναι Ναι...
 
Άρχισαν τα όχι, άρχισαν οι δικαιολογίες και φυσικά τα παράπονα. Και κερατάς και δαρμένος υπό μία έννοια. Αλλά δεν πειράζει έλεγα δε φοβάμαι εγώ έχω όνειρα, βλέπω στο μαύρο χρώμα, έχω πίστη, έχω αντοχή, έχω τρόπο, έχω ελπίδα και φόβο, ζω..


Μη με φοβάσαι, μη με λυπάσαι
Να μ' αγαπάς και να με θυμάσαι
Μην κουραστείς να μ' έχεις έγνοια
Ν' ανησυχείς θέλω για 'μενα
Όλα τα «ΝΑΙ» θέλω του κόσμου
θέλω πολλά, το ξέρω φως μου
 
Και τελικά τα φώτα σβήσαν και ποτέ δεν είδα μια πεταλούδα στο μπαλκόνι μου. Τις είχα από καιρό όλες κάψει. Λόγια, λόγια, λόγια, λόγια κι άλλα λόγια. Είπες τόσα..

Πες μου «Εγώ είμαι εδώ για 'σενα,
κανείς και τίποτα δεν θα σε βλάψει»
Πες μου «Εγώ είμαι εδώ για 'σενα»
Και ψέμα να 'ναι, ο φόβος θα πάψει.


'Ολες οι μεταβολές βλαπτικές και καμία επιθεώρηση "ετοιμοπόλεμη για μένα εκεί". Ο φόβος δεν έπαψε.


Θα πάρω όμως το τραμ και θα κάνω τη βόλτα στην παραλία. Με παρέα. Ανέμελα. Με κουβέντες πολλές και γέλια ακόμα περισσότερα. Θα πω ΝΑΙ σε όλα ενάντια στην πεποίθησή σου ότι μένω σε studio. Θα το κάνω για μένα, θα το κάνω σε μένα. Θα είμαι εντάξει με τον εαυτό μου. Παιδί ουσιαστικό..πολύ ουσιαστικό..ενικού αριθμού πάντα..γένους ανυπεράσπιστου ευτυχώς..(παράφραση από αγαπημένη Κική Δημουλά).

Ανήμερα

Μεσημέρι Κυριακής. Έχει αλλάξει και η ώρα. Ε και;

Μεσημέρι Κυριακής. Ήμερο.

Θα σου πω πως ονειρεύομαι τις Κυριακές μου:

Να ξυπνάω με τη μυρωδιά του καφέ κάτω απ' τη μύτη μου και με την προσμονή ενός πρωινού γεμάτου αγάπη. Τουτέστιν, φιλιά, αγκαλιές, φαγητά, ποτά, καλή διάθεση. Να διαβάζω τα νέα στην εφημερίδα και να ρίχνω κλεφτές ματιές σε μάτια λάγνα. Να μιλάω με φίλους, να οργανώνω, να μαγειρεύω, να κοιμάμαι, να ξυπνάω και ο χρόνος να περνά τόσο γρήγορα που να αναρωτιέμαι πότε ήρθε το βράδυ. Και το καλύτερο όλων: το βράδυ να μένω μόνη μου.

Δεν είναι ούτε juicy ούτε promising, I know. Είναι όμως η αλήθεια. 
Για σήμερα τουλάχιστον.

Έχω την αίσθηση ότι για κάτι προετοιμάζομαι αλλά δεν ξέρω τί..

Καλή εβδομάδα..

Ρητορικά

Να πηγαίνεις στη Μποφίλιου με την ελπίδα ότι θ' ανέβεις ψυχολογικά..

Να ρίχνεις δίχτυα στον ουρανό και ν' ανοίγεις τα φτερά σου μες στο πέλαγος..

Γίνεται..; Όλα γίνονται λένε οι αισιόδοξοι άνθρωποι..

Εγώ λέω μπορεί..

Είδες, σταμάτησα τα όχι..

Επανέρχομαι διαδικτυακά..