Χάρις να μη με λένε..

Σου διαβάζω, σου βάζω τραγούδια ν' ακούς κι εσύ μου γράφεις..

Χ.: "Η αγάπη έχει τη μορφή και τ' όνομά σου, έχεις τα χείλη, λέει τα λόγια τα δικά σου, πάντα γελάει με το χρώμα της φωνής σου κι έχει τη γεύση από την πίκρα της φυγής σου"

Α.: "Αγαπάω κι αδιαφορώ και κρατάω τον κατάλληλο χορό. Το λοιπόν θα αγαπάω εμένα όπως εσένα...Κοίτα με στα μάτια με υπομονή, άσε του άλλου κόσμου την επιρροή. Νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς, είν' πανάκριβο στο λέω ν' αγαπάς"

Χ.: "Δεν είν' η αγάπη ζωγραφιά τα χρώματα ν' αλλάξεις. Δεν είν' αστέρι ο καημός τη μέρα να κρυφτεί. Ούτε παιχνίδι είν' η καρδιά στην άμμο για να γράψεις. Δεν είν' η αγάπη ζωγραφιά σου το 'χω ξαναπεί"

Α.: Η αγάπη είναι σαν το ουράνιο τόξο. Έχει τα χρώματα κλεισμένα μέσα του κι ας μη βγαίνει να φωτίζει κάθε μέρα. Τ' αστέρια πάλι εμφανίζονται σαν είναι ξάστερος ο ουρανός αλλά και πάλι έρχονται καινούρια από το απέραντο της καρδιάς. Κι αν στην άμμο ζωγραφίζεις και τα πάρει το κύμα ταξιδεύουν στη θάλασσα κάνοντας το γύρο του κόσμου με την πίστη ότι κάποτε θα τα ξεβράσει μπροστά στα πόδια σου. Όταν τ' αστέρια θα βγουν για να φωτίσουν την χρωματισμένη σου καρδιά, εκεί, θα στέκεις εσύ!!

Γιατί να είσαι ο έρωτας της ζωής μου και να προσπαθώ μανιωδώς να σε εξαφανίσω..Γιατί απόψε που βρέχει τόσο πολύ μέσα κι έξω να σ' αφήνω μόνη..Τελικά αυτό που μετράει είναι ότι όπου κι αν βρέθηκα ήμουν δίπλα σου και όποτε και όπου κι αν με αναζητήσεις θα είμαι εκεί..έρωτα της ζωής μου.."κελί με την πόρτα ανοιχτή" θα μοιάζει η ζωή μου δίχως εσένα..Θυμήσου:

"Κάθε αληθινός έρωτας είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Ένα αναπόφευκτο δράμα. Αναπόφευκτο, κι ας κάνεις πως το επέλεξες.[...] Όλα τ' άλλα γίνονται μετά, γιατί δεν είναι ποτέ ο έρωτας εκείνος που θες, όσο τον θες, όπως τον θες, τουλάχιστον σε τούτη τη ζωή δεν είναι. Ούτε τα πάντα, ούτε για πάντα. Δεν είναι. Έτσι πλούσιος στην αρχή-αρχή του, έτσι μίζερος στο τέλος του. Από βασιλιάς ζητιάνος. Από γενναιόδωρος, τσιγγούνης και φτηνός. Τόσο χαζά. Τόσο τυφλά. Έτσι λες. Έτσι θες να λες. [...] Κάθε λίγο βγαίνεις τόσο λιγότερος από την επιθυμία σου, τόσο μικρός και μωρός μπρος στο όνειρό σου. Και δεν φταίει κανείς, μόνο εσύ, πάντα."

Μ. Βαμβουνάκη, ΕΡΩΤΑΣ: Το γελοίο και το δέος

Εικόνα: www.houstonphoto.com