Όχι βότσαλα..ούτε βράχοι. Μόνο πέτρες.
Που εσύ έφερες σπίτι μας τότε.
Κι εγώ προσπάθησα να τις κάνω ν' ανθίσουν.
Δεν ήξερα ότι οι πέτρες άπαξ και μέσα μπουν ποτέ δεν ευδοκιμούν.
Τί θέλεις τώρα μετά από τόσα χρόνια και με χτυπάς; Τί μπορείς εσύ ν' αλλάξεις εκεί που ο χρόνος απέτυχε; Τί μπορείς εσύ να πάρεις πίσω από αυτά που δεν έχω πια; Χαζό αγόρι, πάντα λάθη έκανες. Μόνο που τότε δεν πονούσαν τόσο. Εγώ άλλα όνειρα είχα για σένα. Αλλιώς σε περίμενα. Κι ότι κι αν λες για μένα νομίζοντας ότι την αυτοπεποίθησή μου πληγώνεις, στην ουσία εσένα μαστιγώνεις. Γιατί όμως η χειροδικία να είναι ένα από τα όπλα σου; Γιατί αισθάνεσαι ότι χρωστάς σε κάποιον να τον δείρεις..Πώς μπορεί να έστηνα εγώ τη ζωή μου με έναν άνθρωπο σαν εσένα..Είπα στον εαυτό μου, και θα το κρατήσω, ότι μετά από τη σχέση μας δε θα μετανιώσω για τίποτα και για κανέναν. Κι όμως, σήμερα μετάνιωσα που σου είπα να έρθεις από δω. Γιατί ότι υπήρξε μια φορά μπορεί να πάψει να υπάρχει..
28 σχόλια:
Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω καλή μου...Εμείς μονο τον πιέζουμε με τις αναμνήσεις μας, πότε καλές πότε κακές. Και οταν προσπαθούμε να φέρουμε το χθές στο σήμερα, το ρολόι παύει να ακολουθει την σωστή πορεία και οι δείκτες μας κοροϊδεύουν!
Και ότι υπήρξε και σε πόνεσε, ας μείνει ανάμνηση στο κουτί των στιγμών σου με μια πέτρα στο καπάκι να μην ανοίξει ποτέ ξανά!
Καλησπέρες με αγάπη... :)
Όχι πέτρα τελίτσα μου, κοτρώνα..! Σ' ευχαριστώ για τη στήριξη..Καλησπέρες θλιμμένες..
Πετα τες, σε καποιο βυθο να μην ανεβουν ξανα
Να θυμάσαι, ακριβή μου, πως οι πέτρες στα ποτάμια το νερό κρατούν καθάριο και γάργαρο στο ατέρμονο ταξίδι του...Άστες, λοιπόν, τίποτα δεν μπορεί στ' αλήθεια να σε βλάψει...
Καλούς δρόμους, όπου κι αν σεργιανάς.
Κι αν δεν το λέω εσύ το ξέρεις...
Μήπως να του έφερνες τις πέτρες στο κεφάλι, μπας και έρθει στα καλά του?
Πες μου μόνο ότι χειροδίκησε πάνω σου και θα έχουμε νέο ολυμπιακό ρεκόρ : Θεσ/νίκη - Αθήνα, σε δέκα λεπτά(και πολύ είπα)!!!
Τα φιλιά μου, ανήσυχα...
Υ.Γ. : Γράψε μου ότι είσαι καλά!!! Ξέρεις πού, θα το δω όταν ξυπνήσω!!!
x-oyranoy, εγώ πριν 5 χρόνια τις πέταξα στον ωκεανό κι αυτές ξαφνικά βρέθηκαν στην πόρτα μου..δεν μπορείς να τις εμπιστεύεσαι τελικά..Καλημέρες πέτρινες..
Sunflower, σεργιανώ σε ποτάμια που το νερό γάργαρο δε τρέχει..κι ότι δε λέγεται ποτέ δε νοείται..Καλημέρες αβλαβής..
Γιατρούλη μου, σ' ευχαριστώ πολύ..η αλήθεια είναι ότι μου χρειαζόταν ένα αντρικό χέρι βοηθείας..Καλημέρες ήσυχες..
Η πέτρα και το νερό που κυλάει, όπως οι άνθρωποι γύρω μας κοντά μα τόσ μακριά μερικές φορές, ή πάντα εξαρτάται..
"Τί θέλεις τώρα μετά από τόσα χρόνια και με χτυπάς; Τί μπορείς εσύ ν' αλλάξεις εκεί που ο χρόνος απέτυχε; "
Απιστευτο... απλα απιστευτο και πολυ αληθινο.. Δυσκολα λεγονται τετοιες κουβεντες.. Και τι κανεις γλυκια μου απαξ και ξαναχτυπησουν μετα απο χρονια????? Οχι, για πες μου... τι κανεις....????
Ταχυδρόμε, καλύτερα τόσα μακριά εκείνοι που πέτρες πετούν..Καλησπέρες κοντινές..
Because of you, άπαξ και ξαναχτυπούν μετά από χρόνια..κλείνεις την πόρτα..και τα παράθυρα..Καλησπέρες κλειδωμένες..
Να σου 'πω τι μου θυμίζουν τα μπλογκοπαίγνιδα : τις δυο αττικές συντάξεις που μαθαίναμε στα Αρχαία
(α) τα παιδία παίζει
(β) τα πάντα ρει.
Φαντάζεσαι τι παίζουν τα παιδία ώστε μετά να αρχίζει να ... ρέει (μερικοί κακόπιστοι το ονομάζουν ... μαλθακία)
ότι υπήρξε μία φορά υπήρχε στο τότε...
...στο εδώ φαντάζει αλλιώς...
...στο αλλού γίνεται κάτι άλλο...
ε, και;
φιλιά βρόχινα...
Spyro Vlaho, καλωσήρθες και ναι, να μου πεις τί σου θυμίζουν τα μπλογκοπαίγνιδα, να μου πεις ότι θέλεις..με ή χωρίς σεξουαλικά υπονοούμενα..αν και τα δεύτερα με φτιάχνουν αφάνταστα..Καλημέρες υγρές (λόγω βροχής)..
Νεράιδα, σ' έχασα για λίγο και μου έλειψαν τα βρόχινα φιλιά σου..ευτυχώς που όταν ξύπνησα ψιλόβρεχε..Καλημέρες νεραϊδένιες..
Καλημέρες αέρινες, απαλλαγμένες και τρυφερές
:)
Like a rolling... πέτρα η ζωή μας καλή μου! Μόνο μπροστά! Πάντα μπροστά! No regrets!
ούτε γω μετανιώνω που τελικά έπαιξα, ευχαριστώ για την πρόσκληση!
Φύγε μακριά από τέτοιες αναμνήσεις καλή μου όναρ. Βάψε μια πέτρα μαύρη και πέτα την... Μην κοιτάξεις πίσω...
Καλημέρες μαυροπέτρινες :-)
Woman of my dreams, η απαλλαγή είναι το πολυτιμότερο "χαρτί" και όχι μόνο για την εφορία ή τους φαντάρους..Καλημέρες αλλαγμένες & καλωσήρθες πίσω στην παρέα..
Equilibrium, μπροστά και λίγο πλάι αν μου επιτρέπεις..όσο για τη μετάνοια..έπαψε να υπάρχει στο λεξικό μου..Καλημέρες αμετανόητες..
Antianemike, φεύγω όσο μακρύτερα μπορώ και βάφω με όλο το μαύρο του κόσμου..Καλημέρες κοντινές & λευκές συνάμα..
Το ασπρο και το μαυρο ειναι οι δυο οψεις του ιδιου νομισματος. Αναποδογυρισε λοιπον οσα σε σταναχωρουν και δως τους φως. Και μην ξεχνας (ως αλλη Σκαρλετ Ο' Χαρα η δικια σου!) "αυριο ξημερωνει μια καινουργια μερα"!
Πολλά παύουν να υπάρχουν. Τώρα οι πέτρες είτε τις κοιτάς σα να μη σημαίνουν τίποτα, είτε τις πετάς πίσω σου (σαν τις μαύρες, όπως λέει η φράση μας η γνωστή), είτε τις κρατάς ως μια ανάμνηση να σου θυμίζουν που και που τι ήταν και τι δεν είναι πια. Μάλλον όμως ο καθένας ξέρει μέσα του την απάντηση για τις δικές του:) Να είσαι καλά πάντα γλυκιά μου, φιλιά πολλά όχι πέτρινα αλλά ρόδινα από και πέρα.
Nαι αλλα αυτο το κλεισιμο της πορτας δε θα σε βασανιζει για ολη σου τη ζωη?
Η συνειδητη απορριψη μηπως ειναι κι αυτη που ποναει περισοστερο???
ΠΟλλες γλυκες καλημερες καλη μου:)
Butterfly, το άσπρο μαζί με το μαύρο μας δίνουν το γκρι..και αν δεν κάνω λάθος το χρώμα αυτό περιέχει λίγο φως μέσα του..Καλημέρες γκρι αλλά τόσο φωτεινές..
ILive2LoveMe, η απάντηση είναι πάντα εκεί αρκεί να πάμε ολάνοιχτοι γυρεύοντάς την..Καλημέρες πολλές, γλυκές και μαλακές..
Because of you, το να μην τη κλείσω θα με βασανίζει..αν και έχεις δίκιο ότι η συνειδητή απόρριψη είναι πιο επίπονη..Καλημέρες συνειδητοποιημένες..
Δημοσίευση σχολίου