Ανασκόπηση..

Το ΣΚ πέρασε χαλαρά με πολλές οικογενειακού χαρακτήρα υποχρεώσεις.

Το Σάββατο πήγα στον ξάδερφό μου να δω τη νεογέννητη κόρη του και πλέον ανηψιά μου. Αισθάνθηκα λίγο γεροντοκόρη αλλά το ξεπέρασα σχετικά σύντομα . Το μωράκι είναι πανέμορφο και πανέξυπνο (λέω εγώ τώρα) μιας και ανταποκρίνεται στιγμιαία σε κάθε ερέθισμα. Φαντάζομαι ότι όλα τα μωρά έτσι θα κάνουν αλλά όταν είναι της δικής σου οικογένειας νομίζεις ότι είναι το σούπερ μωρό! Η ενασχόλησή μου αυτή με το οικογενειακό δέντρο έδωσε την ευκαιρία στο μωρό (μου) να δει το γαμοποδόσφαιρο με την παρέα της και να κάνουν το σπίτι άνω κάτω. Ευτυχώς τα μάζεψε μόνη της!

Την Κυριακή πήγα στη βάφτιση της (δεύτερης πλέον) κόρης της ξαδέρφης μου. Είδα συγγενείς, με ρώτησαν πότε παντρεύομαι και τους είπα τα Χριστούγεννα (μη ρωτήσεις γιατί) και γενικά υπήρξαν διάφορα σχόλια και βλέμματα. Εκεί διαπίστωσα ότι η αδερφή της ξαδέρφης μου που ήταν και νονά είναι κοντά μου και χάρηκα που δεν ήμουν μόνη..!

Γυρίζοντας σπίτι έπαιξα αρκετές παρτίδες Rummikub με το μωρό στο μπαλκόνι με αποτέλεσμα να κοιμηθώ πολύ αργά και να μη μπορώ να σηκωθώ το πρωί. Άργησα να έρθω στο γραφείο και ήμουν τόσο κοιμισμένη που με το που κάθισα στην καρέκλα μου έριξα κάτω το ωραίο μου καφεδάκι! Οπότε έπρεπε να σηκωθώ, να πλύνω τη φούστα μου (ναι, φούστα!) και να σφουγγαρίσω! Σκέφτηκα όμως ότι γούρι είναι..όπως σκεφτόμαστε πάντα όταν θέλουμε να αποφύγουμε πιο σοβαρές σκέψεις..!


Καλή εβδομάδα σε όλους σας λοιπόν, με ή χωρίς καφέδες στο πάτωμα ή όπου αλλού, και σας ευχαριστώ πολύ πολύ για τη στήριξή σας στο προηγούμενο post...!

Εικόνες: www.tzikat.pblogs.gr

www.alwaysrunningaround.blogspot.com

Τίποτα..

Πήγα την προηγούμενη εβδομάδα τριήμερο και νόμιζα ότι χαλάρωσα. Τώρα που το σκέφτομαι νομίζω ότι πέρασε μήνας από τότε. Και δεν είναι οι πολλές ώρες στο γραφείο. Αλοίμονο, δική μου δουλειά είναι. Τί να είναι;

Μήπως ότι δεν είμαι καλά ψυχολογικά; Και πότε θα γίνω δηλαδή αν συνέχεια το αναφέρω και ποτέ δεν κάνω κάτι ουσιαστικό γι' αυτό; Η γκρίνια δεν υπήρξε ποτέ αγαπημένο μου σπορ αλλά καταντώ να την υιοθετώ ως καθημερινή συνήθεια.

Οι επιλογές μου μου φαίνονται απαράδεκτες και ο εαυτός μου ανυπόφορος. Ήρθε και ο φίλος μου ο Θ. τις προάλλες και καθήσαμε στο μπαλκόνι συζητώντας για ώρες. Συμπέρασμα: όλα τα ζευγάρια προβλήματα έχουν. Άλλα άλυτα κι άλλα ανύπαρκτα. Καθόλου ενθαρρυντικό όλο αυτό, το ομολογώ.

Ιδιαίτερη όρεξη δεν έχω. Ιδιαίτερη έμπνευση δε καθόλου. Τί έχω; Απαισιοδοξία και αγανάκτηση. Για συγκεκριμένα και αφηρημένα θέματα. Το πρόβλημα είναι τί κάνω γι' αυτά. Κι εγώ σου λέω ένα μεγάλο και πολύχρωμο Τ Ι Π Ο Τ Α όπως λέμε γάματα με μεγάλα γράμματα.

Πού θα μου πάει όμως..θα το βρω το πούστικο το κέφι.

Μήπως έχετε καμιά ιδέα..;

Και να που γύρισα..

Όνειρο..
έτσι θα χαρακτηρίσω το τριήμερο..
χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν απαραίτητα καλό
καθ' όλη τη διάρκειά του..

Σκέφτομαι πολύ συχνά πόσος χρόνος μου απομένει στη γη..Το σκέφτομαι έντονα και θέλω να αποφασίσω τί θα κάνω με το τώρα έτσι ώστε να το εκμεταλλευτώ όσο καλύτερα μπορώ για μένα και τους γύρω μου. Στα πλαίσια αυτών των μίνι διακοπών και της υποτιθέμενης χαλάρωσης πήρα αποφάσεις που έχουν να κάνουν με το χρόνο που έχω να καταναλώσω.

Η πρώτη και κύρια απόφαση είναι ότι δε θα ξανασχοληθώ με "περιπτώσεις" ανθρώπων που θεωρώ "τελειωμένες". Με λίγα λόγια δε θα ξαναμπλέξω σε καταστάσεις προβληματικές και δειλές.

Η δεύτερη απόφασή μου έχει να κάνει με τη σχέση μου την οποία θα προσπαθήσω να διαφυλάξω από τη δίνη του εγωισμού μου. Το πιο σίγουρο είναι ότι δε θα τα καταφέρω αλλά το να ξεκινώ με τους χειρότερους οιωνούς πάντα μου προκαλούσε δέος άρα και ακαταμάχητη έλξη.

Η τρίτη απόφαση έχει να κάνει με μένα (λες και οι υπόλοιπες δεν είχαν). Θα ξεκινήσω να ασχολούμαι με τον εαυτό μου πιο ουσιαστικά. Με το μέσα μου και το έξω μου. Με όλα αυτά που ξέρω για μένα και όλα εκείνα που θα μάθω. Λακωνικά μιλώ προς το παρόν. Έχω λόγο.





















Φύσα..

Ζεστό καλοκαίρι..

Πού θα το πάω το μωρό μου αύριο; Πες πού..

Θα το πάω εκεί που του αρέσει ν' απλώνει την κορμάρα του

και ν' αγναντεύει..

Θα το πάω εκεί που το μουτράκι του χαλαρώνει..

Εκεί που τρώει τις ψαρούκλες του με θέα τη θάλασσα..

Με μία και μόνο προϋπόθεση..

Να μη δει κανείς μπάλα..

Συνεννοηθήκαμε..;

Για κείνη..

Περαστικός.
Και ιδιότροπα για μένα γραφικός.
Κάτι σαν άψυχος, κάτι σαν ξένος,
μ΄αγαπημένος.
Η βιάση του ματαιωμένος όρθος.
Ασφυκτιούσαμε.
Στενό του πάθους μας το οίκημα,
κι ένας πικρός συνωστισμός τα σχέδιά μας,
δίχρωμος της καρδιάς ο φωτισμός,
κι αλλόκοτα της σκέψης μας τα κάδρα.

Ήταν περαστικός.

Κική Δημουλά - Ανάμνησις

















Κι όμως τόσο μόνιμος..

Σύνδεσμος στο μυαλό και στην καρδιά μου..

Σ' αγαπώ

Εικόνα: Λίμνη Σμοκόβου, Καρδίτσα

Γαμώ το EURO σου..

"Ε - Ε - Ε, Ο - Ο - Ο,

ΤΟ ΠΗΡΑΜΕ - ΤΟ ΠΗΡΑΜΕ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ"

και κάτι τέτοια..

Καλά ξέρω ότι τα αγόρια μπορεί και να μη συμφωνείτε..Αλλά βρε παιδάκι μου αμάν με αυτό το ποδόσφαιρο..Βαρέθηκα..Εγώ άφησα τ' αγοράκια και τα 'φτιαξα με τα κοριτσάκια (το συγκεκριμένο κοριτσάκι δηλαδή) έχοντας την ελπίδα ότι δε θα χρειαζόταν ποτέ ξανά να περάσω το μαρτύριο του EURO και των 6.564.345 αγώνων την ημέρα..Αλλά πού..Αν είσαι γκαντέμης..δεν αλλάζει..

Δε θέλω να γκρινιάξω..Από την άλλη δε θέλω και να σχολιάσω την επικαιρότητα γιατί από την εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου για το δικαίωμα γάμου στους γκέι, την τηλεοπτική κηδεία του Σεργιανόπουλου και τα απείρου κάλλους σχόλια μέχρι το Athens Pride και την αποσιώπησή του αισθάνομαι αηδία κι απέχθεια..Βέβαια, μπορεί να φταίει και το EURO..δε ξέρω..

Το βράδυ (αφού τελειώσουν οι αγώνες φυσικά) θα πάμε Almaz με φίλους..Ελπίζω να μην έχει καμία γιγαντοοθόνη εκεί για τη μετάδωση αγώνων ποσοσφαίρου..θα φρικάρω..

Καλό Σαββατόβραδο και τα λέμε αύριο..

Dream date by X-Oyranoy..

Γυρνάω από τη δουλειά κουρασμένη. Πετάω τσάντες, παπούτσια, ρούχα, μπαίνω στο μπάνιο, βγαίνω με τα νερά ν' αφήνουν το αποτύπωμά τους και ξαπλώνω στον καναπέ. Ανοίγω τις κουρτίνες και τα παράθυρα και με δίχως φώτα ακούω μουσική..

Χτυπάει το σταθερό - δεν το σηκώνω. Χτυπάει το κινητό - δεν το σηκώνω. Εκνευρίζομαι. Στην προσπάθειά μου να ηρεμήσω κοιτάω έξω. Στο απέναντι μπαλκόνι η φιγούρα ενός ανθρώπου καθισμένου στο κάγκελο με τους αγκώνες ακουμπησμένους στα γόνατα και το βλέμμα καρφωμένο σε μένα.

Φοράω μια μπλούζα και βγαίνω στο μπαλκόνι. Την κοιτάω. Με κοιτάει. Τη χαιρετάω. Κάνει κι αυτή το ίδιο. Μου λέει να ντυθώ και να κατέβω σε 5. Της λέω να γδυθεί και να έρθει σε 3. Το κάνει. Αφήνω την πόρτα ανοιχτή και ξαπλώνω πάλι στον καναπέ. Ανεβάζω την ένταση. Ακούω Portishead και Glory Box. Κλείνω τα μάτια. Μπαίνει μέσα. Έρχεται στον καναπέ, γονατίζει, με αγγίζει. Γίνεται της πουτάνας..

Τέσσερις ώρες μετά ξυπνάμε. Όχι αγκαλιά. Σε απόσταση. Για να έχει μεγαλύτερη ένταση το κάθε επόμενο άγγιγμα. Δύο ώρες μετά φεύγει. Κάνω ντουζ, ντύνομαι και κατεβαίνω κάτω. Είναι εκεί, πάνω στη μαύρη μηχανή. Περιμένει ν' ανέβω. Σφίγγω τη λεκάνη της με τα πόδια μου. Ακουμπάει την πλάτη της στο στήθος μου. Τα οπίσθιά της ανάμεσα στα πόδια μου.

Φτάνουμε στην παραλία. Ξημερώνει. Καθόμαστε πάνω στην μηχανή. Έχει γυρίσει και κάθεται απέναντί μου. Δεν κάθεται φρόνιμα. Ούτε εγώ. Οι πρώτες κυρίες καταφθάνουν στην παραλία για το πρωινό τους μπάνιο. Εμείς τρώμε πρωινό στο παραθαλάσσιο cafe. Δε μιλάμε.

Γυρνάμε. Στο σπίτι της αυτή τη φορά. Μπαίνουμε στη μπανιέρα μαζί. Βγαίνουμε μετά από 1 ώρα. Κοιμόμαστε. Μαζί αυτή τη φορά. Ξυπνάμε το απόγευμα. Φεύγω.

Περνάνε 35 λεπτά και το φως δεν έχει ανάψει στο διαμέρισμά της. Χτυπάει το κουδούνι. Είναι αυτή. Λέει πως δε με χορταίνει. Της δίνομαι. Πάλι.

**************

Το ιδανικό ραντεβού για μένα είναι γεμάτο σεξ, όργια και εμπειρίες. Το ιδανικό πρόσωπο: η Kate Moenning. Ελπίζω να μη σας καύλωσα μεσημεριάτικα..Συγγνώμη για την "αμεσότητα"..Όλοι έχουμε προτερήματα..Όποιος αισθάνεται το ίδιο (!) μπορεί να πάρει τη σκυτάλη..Και για κάποιον συγκεκριμένα χτυπάει πιο δυνατά η καμπάνα..

Νύφη..τη νύφη ν' αγαπάς

Κι εκεί που νόμιζα ότι το καλοκαίρι ήρθε..έφυγε πάλι..

Έτσι είναι το καλοκαιράκι.. πονηρό..μαζί μ' αυτό κι εγώ..








Οι εξελίξεις τρέχουν και οι οπισθοδρομικοί μαζί τους..μόνο που οι τελευταίοι συνεχίζουν να διατηρούν την όπισθεν. Κι αν πολυζορίζονται λέω να πάω κατά Τήλο μεριά να ενισχύσω τις ανησυχίες τους..

Γι' αυτό λοιπόν κι εσύ Νυφούλα μου..εμένα ν' αγαπάς..

Kαι πέρα απ' αυτό έχω την εντύπωση τις τελευταίες μέρες ότι ο κόσμος φλέγεται. Στην Αλβανία βγάζουν Πρωθυπουργό ένα από τα μεγαλύτερα λαμόγια, στα Σκόπια επιμένουν ότι είναι Μακεδόνες, ανά τον κόσμο τα παιδιά (και όχι μόνο) συνεχίζουν να πέφτουν θύματα άγριας κακοποίησης, το facebook είναι ή νέα ιντερνετική μάστιγα, στην Ελλάδα τρεις λαλούν και δυο χορεύουν και στο πορτοφόλι μας τα ευρώ κάνουν φτερά..

Το καλοκαίρι όμως είναι εδώ κι εμείς πρέπει ν' αντισταθούμε στην ακρίβεια, την αδικία και το ρατσισμό. Ακριβώς όπως κάνουμε κάθε εποχή, ακριβώς όπως παλεύουμε κάθε στιγμή. Με το να έχουμε το μυαλό μας σε εγρήγορση και τις πέντε αισθήσεις μας σε επαγρύπνηση..

Εικόνες: 1) απ' το Νιμπορειό

2) www.onenationundergod.org

3) www.panos72.blogspot.com