Δε παίζεσαι

Τα είχα ξεχάσει τα μπλογκοπαίχνιδα..

Ευτυχώς η καλή blogoφίλη Σκορπίνα είναι εδώ για να μου τα θυμίζει..

Με τίμησε με το βραβειάκι "Kreativ Blogger" και αισθάνθηκα λες και πήρα Oscar..Το Oscar πρέπει δυστυχώς να αλλάξει 15 χέρια..πολλά δεν είναι..; Τέλος πάντων, ας προχωρήσω.. Η προϋπόθεση είναι πάρα πολύ απλή και άκρως προσωπική, ίσως λίγο εγωιστική..είναι η αποκάλυψη επτά πραγμάτων για τον εαυτό μας.

Και ξέρω ότι μπορεί να σκέφτεσαι ποιον αφορά και ποιος νοιάζεται και πάλι τα ίδια, αλλά μπορείς να το δεις από τη θετική του πλευρά. Δηλαδή ότι κάποιος όντως νοιάζεται..

1) Είμαι στεναχωρημένη αυτό τον καιρό
2) Οι άλλοι νομίζουν ότι είμαι χαρούμενη
3) Θέλω η σωτηρία να έρθει απ' έξω και όχι από μέσα (μου)
4) Κάθε μου λέξη την πληρώνω (με αίμα σχεδόν)
5) Κάθε μου πράξη τη μετανιώνω
6) Κάθε μου θέλω γίνεται ίσως
7) Είμαι στεναχωρημένη αυτό τον καιρό

Πετάω το μπαλάκι σε: Hfaistiwna, Aunt Donna, Κύριο Πευκοβελόνη, Πεταλουδίτσα, Τελίτσα μου, Roadartist, toVenIto, Cούλα, Αυτή, του Ιτερ(άκι), Pandiony, Γατούλη, New-girl, Gay Super Hero, Tzonako.

By the way, έρχεται τριήμερο..

Βράδυ Σαββάτου

Σε ένα δωμάτιο μέσα
Από μία σκέψη έξω
Σε αυτό που σκέφτεσαι και δε λες
Σε αυτό που θέλεις και δεν τολμάς να κάνεις
Εκεί ξορκίζω τις δυο ζωές
Που δε θα ζήσεις

Και σκέψου

Μία έχεις
Και μία εμένα
Δύο

Πώς σου φαίνεται σαν αριθμός..;
Κι εμένα τα μονά μου αρέσουν

Άρα σου χρειάζονται μερικοί αιώνες, μία ζωή και μία Όναρ
Για να πάρεις απόφαση
Να μην ενδώσεις..

Τέλος χρόνου 




Υ.Γ. Κι ας με κοιτάς με μάτια λάγνα 

Κι ας θέλεις να έρθω κοντά σου
Τώρα θα το κάνω
Κοίτα με
Παρακολούθα με
Κάθε κίνηση και κάθε βλέμμα
Κάθε ανάσα και κάθε θέλω
Όλα μαζί κουβάρι να ξεμπλέξεις
Με θάρρος
Αυτό το θάρρος που τα σπασμένα φτερά δίνουν
Το ξέρεις καλά
Κοίτα με
Παρακολούθα με
Έρχομαι

Δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..
δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..
δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..
δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..
δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..


Σημασία έχει να αγαπάς τη δουλειά σου..
Και όχι τη ζωή σου..


Έλα τώρα, πλάκα κάνω..


Γκομενάκια..γκομενάκια..γκομενάκια..γκομενάκια..


Σημασία έχει να αγαπάς τη ζωή σου..
Και όχι τη δουλειά σου..


Έλα τώρα, πάλι πλάκα κάνω..


Τα γκομενάκια πάντως είναι σαφώς λιγότερα από τις δηλώσεις..!!


Άρα μετά από τόσες δηλώσεις θα έρθουν και τα γκομενάκια..!! Δεν μπορεί..


Καλό απόγευμα ΘΑ έχουμε και ΘΑ παραμείνουμε χαρούμενοι..!!

Βόρεια

Έσβησα το φως από τον πλανήτη σου και κοιμήθηκα με ένα βατερλό μέσα μου. Άναψα τα λόγια σου με λίγο λάδι ελιάς κι έκαψα τα χνάρια ενός ανύπαρκτου γυρισμού. Πόσες κινήσεις άνευ λόγου.

Καλύτερα χωρίς εσένα παρά χωρίς εμένα.

Το λίγο

Σε παρυφές βαθύ πράσινου όσο κι αν λες πως τριγυρνάς 
εγώ στα ίδια σφαλισμένα λημέρια του νου σου σε συναντώ
Σε παιχνίδι δικό μας όσο κι αν λες πως παίζουμε
εγώ με λάθος χρώματα το έντυσα
Σε έρωτες ανεκπλήρωτους όσο κι αν αναφέρεσαι
εγώ δικάζω τη σκέψη σου και σου λέω πως υπάρχουν και οι αληθινοί
Αυτοί που δεν χρειάζονται τον πόνο της απώλειας
για να τους περιγράψεις 
Αυτοί που γεμάτοι χαρά είναι και με χαρά τελειώνουν
Γεμάτοι γέλια κι όργανα - όλων των ειδών
Κι αν το συν ένα μεγάλη απόσταση είναι
Σκέψου τα κύματα που ήρθαν να κάνουν την ένωση
Εξάλλου εσύ τα έστειλες


Θα ξ-ημερώσει μια μέρα δίχως τη δική σου απρόοπτη καλημέρα
Κι αν αντέχεις λίγο παραπέρα
Κι αν ευκαιρία χαρίσεις σε αυτή τη σφαίρα
Θα σταματήσω το χρόνο με ένα φόβο


Το αφήνω πάνω σου
Αποτύπωμα μιας νύχτας
Που δεν ντύσαμε
Πορτοκαλί 

Προοίμιο

Αν, λέμε αν, ο λύκος αυτός με δαγκώσει..
Τότε θα τρέξω σε κάστρα να κρυφτώ..
Να μη με βρίσκει κανείς..
Γιατί αυτή η λαβωματιά θα είναι η μεγαλύτερη..
Την ώρα που πιο ευάλωτη με βρίσκει..
Στα δόντια ενός αρσενικού..

Αν, λέμε αν, ο λύκος αυτός με κατατροπώσει..
Τότε θα τρέξω σε λιβάδια θαλασσί..
Να σου θυμίζουν τις αγαπημένες σου ζωγραφιές..
Γιατί αυτή η σκηνή θα είναι η πρώτη..
Την ώρα που ο πόθος με καίει..
Στα σπλάχνα ενός θηλυκού..

Αν, λέμε αν, ο λύκος αυτός με αγαπήσει..
Τότε θα τρέξω ξοπίσω του..
Να τον παρακαλέσω να αντισταθεί..
Γιατί αυτή η σκηνή θα είναι η τελευταία..
Την ώρα που αντοχή δεν έχω..
Στα μάτια ενός αόριστου αν..

Αν

Το πρωί που ξύπνησες είδες τριγύρω μια αναπαράσταση ενδόμυχων σκέψεων. Κι εγώ είδα. Είδα πως μ' άγγιξες με πέπλα βυσσινί..Κι αν όλο αυτό παιχνίδι του μυαλού είναι δε με πειράζει. Έχω μάθει να χάνω, 34 πια..Το μόνο σωστό χρώμα είναι αυτό των ματιών σου που με ανυπομονησία περιμένω να με κοιτάξουν και να μου πουν. Αν μουσικές ακούγονται, αν χρώματα κατακλύζουν, αν αφές ελευθερώνουν, αν ορμές συγκρατούν..

Καλημέρες χρωματιστές..

Χ(ρ)ώματα

Με κόκκινο και μπλε θα βάψω το βράδυ αυτό

Για να έρθεις να με βρεις στο χρώμα που σου αρέσει

Για να με περιεργαστείς στα φανερά

Ως αόρατος συγγραφέας - που είσαι -

Και να περπατήσουμε στις μύτες

Εκεί που τα δάση σε βράχια φυτρώνουν

Εκεί που το όνειρο σταματημό δεν έχει

Και το εγώ χάνεται στα ακροδάκτυλα

Κι έπειτα ανιλίνη θα αναφλέξω

Με τη νύχτα μαζί

Γιατί μόνο στη φλόγα της επιζώ

Κι όταν ο καπνός απομείνει

Να μου επιβεβαιώνει ότι ζήσαμε

Νερό θα πιω να λυτρωθώ

Απ' τη φωτιά της απουσίας