[Πάντα] με συνοχή..

Να ρίξει Θεέ μου μια βροχή

μια καταιγίδα

να λέω φταίει η βροχή

που δε σε είδα

...

Βροχή και σήμερα

...

Μη μ' αγαπάς με συννεφιά

δεν κάνει

γιατί είναι η μέρα βροχερή

και πιάνει

...

Βρέχει στην φτωχογειτονιά

...

Here comes the rain again

...

It's the raining man

...

November rain

...

I'm singing in the rain

Και άλλα πολλά (τραγούδια..και καλά), μελαγχολικά ή μη..λες και έχει σημασία..Όταν λοιπόν όλα έχουν σημασία και όλα είναι ταυτόχρονα αδιάφορα τότε καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις αναρρώσει..

Σάββατο βράδυ στον Μουζουράκη χωρίς εξαερισμό, χωρίς τσιγάρο και χωρίς καρέκλα δεν είναι και ότι καλύτερο..Γενικά όμως η νυχτερινή ζωή της Αθήνας δεν είναι και fabulous..Είναι ο κόσμος περίεργος..είμαστε εμείς που μεγαλώνουμε..είμαστε εμείς που πάσχουμε από χρόνια κατάθλιψη χωρίς να το καταλαβαίνουμε..είναι όλα αυτά μαζί που συνθέτουν αυτό το βροχερό σκηνικό εκ των έσω..

Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο είναι πάντα παρούσα, αν και αδιάβαστη..

Προσπαθώ να βρω το νόημα, προσπαθώ να γίνω μια άλλη αλλά όλο στα ίδια επιστρέφω..Αφού δεν έχει πια νόημα γιατί δεν αποδέχομαι αυτό που είμαι..; Ε, γιατί..; Και ρωτάω εσένα γιατί εγώ δεν βρίσκω απαντήσεις και δεν θέλω και να τις βρω διότι μετά τί θα τις κάνω..; Πάντως εποικοδομητική συζήτηση και πράξη αποκλείεται οπότε ας τις αφήσω καλύτερα ερωτήσεις και κατά προτίμηση ρητορικές..; Άραγε πώς να μιλούν οι εραστές..;

Η σαφήνεια και η συνοχή των αναρτήσεών μου είναι πάλι ένα άλλο θέμα που με απασχολεί. Και σε αυτό όμως δε θα δώσω ιδιαίτερη βαρύτητα γιατί είμαι σε περίοδο ανάρρωσης οπότε καταλαβαίνετε..πρέπει να κάνω ένα βήμα τη φορά και να δίνω μία απάντηση το εξάμηνο στον εαυτό μου και μία το χρόνο στους γύρω μου..

Εν κατακλείδι, υπάρχει πάντα πάνω από ένας λόγος να προσεύχεσαι να βρέξει..

photo