Ξημέρωμα Κυριακής

Μέσα από ποτά, τσιγάρα, θολές εικόνες, άπληστες γυναίκες, ξεχασμένα βλέμματα, ζωντανές μνήμες και αβάστακτες σιωπές. Μέσα από μένα που απεγνωσμένα σε ζητώ. Μέσα από την ακατάσχετη θύμηση των γεγονότων και την ζωντανή αναπαράσταση των συμπεριφορών. Ήμουν εκεί. Ακίνητη. Αδαής. Με λευκά φύλλα τριγύρω μου. Φύλλα που δεν γράφτηκαν, φύλλα που δε μαράθηκαν, φύλλα που δεν παίχτηκαν. Μόνη μου, για μία ακόμα φορά. Να προσπαθώ τα θεριά να νικήσω με χέρια ματωμένα. Με ανάσα κομμένη και με σκέψη λυγισμένη. Για όλα φταις εσύ, εσύ που λείπεις κάθε βράδυ από δω..