Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

Δεν έμεινες εδώ

Στις δικιές σου έννοιες και σκοτούρες δε χωρώ. Τι κι αν έμεινα εδώ εγώ, εσύ λείπεις. Λείπες από τα πρωινά μου, από τα δειλινά μου, απ' τη ζωή μου. Κι αν πεσμένος άγγελος θεωρείς ότι είσαι εγώ δε το βλέπω, δε το νιώθω έτσι. Μόνο την ανάγκη σου μπορώ να νιώσω, μόνο την έλλειψή σου. Κι αν όλα λάθος τα κάνω, κι αν όλα λάθος τα λέω, ακόμα κι αν όλα λάθος τα νιώθω δε με πειράζει. Δεν με πειράζει να ξεγυμνώνομαι μπροστά σου αν είναι να με παίρνεις αγκαλιά. Και θα σε παίρνω κι εγώ. Θα σε παίρνω αγκαλιά και με δυο φιλιά όλες τις σκοτούρες σου θα διώχνω μακριά. Και όταν αυτές ξανάρχονται εγώ θα είμαι εκεί, θα τις περιμένω, θα καραδοκώ και θα τις εξοντώνω. Μ' ακούς; Θα τις εξοντώνω. Όπως εξοντώνω κι εσένα, έτσι ακριβώς. Σ' αγαπάω..

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να είσαι εκεί και ν'αγαπάς. Και να τον εξοντώνεις. Γιατί το αντέχει!
Καλό απόγευμα

Ανώνυμος είπε...

Λάθος η αγάπη ποτέ δεν κάνει.

Αυτό να μην το λησμονάς.