Είμαι σε αυτό το σπίτι από το Νοέμβριο του 2006 και ποτέ δεν είδα αυτή την εικόνα έξω από το μπαλκόνι του υπνοδωματίου μου. Σήμερα, εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα, κοιτώ προς τα πάνω και τη βλέπω. Τη σκάλα προς τον ουρανό. Και αισθάνομαι τόσο ελεύθερη. Δεν έχει σημασία αν θα αποφασίσω να την ανέβω. Σημασία έχει ότι είναι εκεί και με περιμένει. Δε φεύγει. Κι αυτό προσδίδει μία σταθερότητα στην ανισόρροπη ζωή μου.Αποφάσισα λοιπόν να είμαι πιο παρατηρητική με τους ανθρώπους και τα πράγματα γύρω μου. Εξάλλου είναι εδώ για να με διευκολύνουν. Αν και όταν τα προσέξω..
10 σχόλια:
αυτο που λες οτι υπαρχει κατι ισσοροπημενο στην ανισοππορη ζωη σου πολυ μου αρεσει...ειναι καλο,και ισχυει και στη περιπτωση μου...
Το πρόβλημα στη δική μου περίπτωση είναι ότι το ισορροπημένο στοιχείο είναι η ακίνητη σκάλα..
Γαματο;;
Με σκιαζει βεβαια λιγο, υψοφοβικη γαρ.
Ουτε εγω μεχρι προσφατα ειχα κοιταξει πραγματικα οξω απο το παραθυρο της κουζινας, μεχρι που μια φιλη επαθε ερωτα με την θεα. :)
Κρίμα που δεν έπαθε με σένα..
Εσυ την εβγαλες γλυκια μου τη φωτογραφια??
Απιστευτη... ονειρικη..
Μακαρι να την εφτανα (να μην ειχα και υψοφοβια) και να την ανεβαζα.. Απιστευτος θα φανταζε ο κοσμος απο κει πανω!
(Μηπως μου ειχες μια εκπληξουλα??? :(
Πολλα φιλακια γλυκια μου!
Εγώ την έβγαλα, ναι. Όσο για την έκπληξη πρέπει να συντονιστώ με Συβίλλα. Κοντά είναι όμως, μην ανησυχείς...Φιλιά, εκπληκτικά
Πάντα θα υπάρχει (ευτυχώς) μια σκάλα για τον ουρανό
Αρκεί να τη δεις και να βρεις το κουράγιο να την ανέβεις..Καλησπέρα.
..πολύ μου άρεσε η φωτο σου.. έχει κατι..
Σ' ευχαριστώ Roadartist και καλωσήρθες..
Δημοσίευση σχολίου