Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

Απόψε..

Θέλω με νερό ν' ανάψω και με φωτιά να σβήσω. Να τα κάνω πάλι όλα ανάποδα. Εξάλλου ποτέ δε μου ταίριαζε το ίσιο ούτε το straight. Μόνο στα λόγια. Εκεί το χρησιμοποιώ. Πουθενά αλλού.

Λες και ο χρόνος δεν κινείται. Λες και οι μέρες δεν περνούν. Λες και κάθε μέρα Τετάρτη είναι. Μεσοβδόμαδα. Όχι πως με πειράζει αλλά να, θέλω να κινήσω τις μέρες λίγο πιο γοργά. Να κατέβω τον ποταμό με φόρα. Να μην αισθάνομαι ότι μένω στάσιμη. Να κυλάει το αίμα μου γρήγορα και πιο κόκκινο να γίνεται. Σαν πανί μπροστά σου. Να στέκομαι και να σε προκαλώ. Να σου αντιστέκομαι και να σε ξεγελώ. Μέχρι να με πετύχεις. Και τότε να γδυθώ το κόκκινο και ν' αρνηθώ τη ζέστη. Παιδί του πάγου να γίνω και όλα να τα ακινητοποιήσω. Πάλι.

Φωτιά και πάγος τρέφουν με την ίδια μανία την πύρινα παγωμένη ψυχή μου.

6 σχόλια:

kalynama είπε...

Άκουσα την κραυγή σου...

Ξέρεις πόσες φορές το έχω λαχταρήσει κι εγώ; Ξέρεις πόσες φορές θέλω να κινήσω τους δείκτες του ρολογιού μπροστά..

Δυνατά τα λόγια σου.. και το τραγούδι.. υπέροχο...

Καλό σου ξημέρωμα. Αύριο ξημερώνει διαφορετική μέρα... Χαμογέλασέ της. Σου αξίζει. :-))

υγ: Χάρηκα που σε βρήκα..

Όναρ είπε...

Kalynama, κι εγώ χάρηκα που με βρήκες. Αν και αν δεν το έκανες εσύ θα το έκανα σίγουρα εγώ. Σε παρακολουθώ και "μαθαίνω" από σένα. Σ' ευχαριστώ και καλώς ήρθες στο όνειρό μου..

Ανώνυμος είπε...

Εσύ στεκόσουν πίσω απ' το παράθυρο και οι στάλες της βροχής πάνω στο τζάμι συναγωνίζονταν η μία την άλλη....Δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω.....κάτι έλειπε από τη ζωή σου.....ξαφνικά ακούς μια φωνή: "Έλα και πέτα μαζί μου". Το παράθυρο ανοίγει διάπλατα και ξαφνικά οι στάλες της βροχής χτυπούν το πρόσωπό σου, ζαλίζεσαι, δεν ξέρεις που βρίσκεσαι..ανοίγεις για λίγο τα μάτια σου και βλέπεις εμένα. "Ελα και πέτα μαζί μου" σου λέω και μη ρώτας/ Σαστίζεις, φοβάσαι, κοντοστέκεσαι...δειλά δειλά μου δίνεις το χέρι σου...."είναι δύσκολο το ξέρω αλλα πιστεύω οτι θα το καταφέρεις" σου λέω....

Όναρ είπε...

Big O, αν είναι να μου κρατάς το χέρι θα τα καταφέρω σίγουρα...αρκεί να τα καταφέρεις κι εσύ..ποιητή της νιότης μου..

Because of you... είπε...

Μ' εντυπωσιαζει ολο και περισσοτερο ο τροπος που εκθετεις τα εσωψυχα και τις ανυσηχιες σου..

Ευχομαι αυτον τον ποταμο να τον κατεβεις αργα και σταθερα...!

Πολλες γλυκες καλησπερες καλη μου :)

Όναρ είπε...

Because of you, όλους τους ποταμούς που "κατέβηκα" στη ζωή μου, τους πήγα ανάποδα..Φιλιά, στην κοίτη..