Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008

Φθινόπωρο να μυρίζει..

Στα φαράγγια της λήθης, τα δαιδαλώδη στενά του μυαλού μου κατειλημμένα παραμένουν. Εκεί που αρνήθηκα να σε βάλω, εκεί που αρνούμαι να μπω..

Σε μια μέρα που πιο πολύ φθινόπωρο και βροχή μυρίζει εγώ σε παραλίες γυμνιστών θα ταξιδέψω και κορμιά θα ξεμπλέξω..από τη δίνη του έρωτα, από τον κισσό της συνήθειας..Κι όταν τον γόρδιο δεσμό τους λύσω θα τ' αφήσω..μόνα πάνω στην άμμο το σημάδι τους ν' αφήνουν στους καιρούς..

Οι καιροί περνούν κι εγώ γίνομαι εκκρεμότητα..Άχρωμη, άγευστη, δίχως χτύπο μα τόσο ζωντανή εκκρεμότητα..


14 σχόλια:

naya είπε...

Ξεμπλεξε τους εσυ για να μην νιωσουν τυψεις λοιπον..
Τελικα δεν ειναι κ τοσο αχρωμο αυτο.
φιλια..!

gay super hero είπε...

Ε όχι και φθινόπωρο από τώρα!!!!

:-)

gay super hero είπε...

Μα τι έχετε πάθει όλες οι κυρίες με τη Νατάσσα Μποφίλιου; :-)

gay super hero είπε...

Θα είναι lesbian icon, δεν εξηγείται αλλιώς !

Όναρ είπε...

Naya, εδώ άλλοι κι άλλοι δεν κατάφεραν να τους ξεμπλέξουν εγώ θα το πετύχω..; Καλησπέρες αισιόδοξες..

Όναρ είπε...

GSH, σίγουρα το φθινόπωρο αργεί..απλά έκανα μία συζήτηση χθες βράδυ και ήθελα να το αναφέρω..όσο για τη Μποφίλιου δε νομίζω ότι είναι les icon και δεν ήξερα ότι ακούγεται πολύ..Καλησπέρες διευκρινιστικές..

b|a|s|n\i/a είπε...

κι όμως το φθινόπωρο έχει κάτι μαγευτικά χρώματα. αυτό του περασμένου καλοκαιριού, αυτό το μαγευτικό που έχουν τα φύλλα λίγο πριν πέσουν, το κιτρινικοκκινοπορτοκαλί, σαν να σου λένε ερχόμαστε και πάλι σε λίγο, πιο ανθηρά, πιο ζωντανά
φιλιά χρωματιστά

pandiony είπε...

ναι, να πάω μέχρι το φθινόπωρο, να μυρίζει ωραία.
γειά σου, σε βρήκα απο ένα βιβλίο
και θέλω να σου χαρίσω ένα βιβλίο, το ΜΑΛΑΚΟ ΓΟΥΝΑΚΙ μου να πάρεις στην παραλία..
να σε πάω στην άνοιξη, στα του απριλίου μου.
χάρικα για την βόλτα.
καλές διακοπές, γιατι όπως βλέπω το έχεις ρίξει έξω - εξωτικά.

άλλη μια ονείρωξη..

Όναρ είπε...

Basnia, τα φιλιά ελήφθησαν και χρωμάτισαν το κίτρινο μεσημέρι..Καλησπέρες πλέον χρωματιστές..

Όναρ είπε...

Pandiony, καλώς μας ήρθες..το ΜΑΛΑΚΟ ΓΟΥΝΑΚΙ δεν το αποχωρίζομαι..Καλησπέρες (ε)ξωτικές..

Albus Genius είπε...

Η ζωντανή εκκρεμότητα ποτέ της δεν ήταν άγευστη και άχρωμη. Στολίζεται με όλα τα χρώματα , με όλες τις γεύσεις, κρυπτογραφεί τα νοήματά τους, και μόνη της τα ξεδιαλέγει μακριά από μάτια που δεν τα αφήνουν στο δικό τους ρυθμό ,να παίξουν. Στοχάζεται τον εαυτό της, εμψυχώνεται από το τρέμουλο της απόφασης και ζει. Δίχως κτύπο που να καλεί, είναι παντού ,δεν «θέλει» ακόμη ,είναι απελευθερωμένη από κάθε αναγκαιότητα. Εκεί στην εκκρεμότητα αρχίζει να συντελείται η ελευθερία.

the boy with the arab strap είπε...

καθε εποχη ειναι ομορφη ,αρκει να μπορεις να την απολαυσεις , τα χρωματα του φθινοπωρου ειναι μαγευτικα , αλλα να περιμενουν λιγακι τωρα κοιταμε τους βυθους

Όναρ είπε...

Αν στην εκκρεμότητα συντελείται η ελευθερία τότε το ελπιδοφόρο αυτό μήνυμα να διαδώσω τρέχω..Καλησπέρες επιφωτισμένες..

Όναρ είπε...

Κρασί & νερό, στους βυθούς αναζητάμε τις δικές μας εποχές..Καλησπέρες μέσα από κοχύλια..