Φεύγω

Τα είπαμε, τα συμφωνήσαμε εγώ με εμένα και ξεκινάμε για ΣΚ στη θάλασσα. Να μαυρίσουμε το άσπρο κορμί και να ηρεμήσουμε την ανήμερη ψυχή..

Τα υπόλοιπα από κοντά τη Δευτέρα..

Σας φιλώ στα μουτράκια γλυκά μου μπλογκεράκια..

Ματς-Μουτς..

Ένα

Ένα μήνα απ' τη ζωή μου και πολύ σου ήτανε..

Μικρέ..

Αίμα

Έζησα κι άλλες σχέσεις δυνατές
Που το πιο σημαντικό ήταν
Να ξυπνάμε μαζί
Να αναπνέουμε μαζί
Μέσα από ένα φιλί

Στο πέρασμα των χρόνων όμως
Μοιάζει η αγάπη να πρέπει να ματώσει
Για να τη βιώσουμε
Κι έτσι ματωμένη
Πώς θα τη γιατρέψουμε;

Δεν ξέρω αν ξεκινάς γκρεμίζοντας ή χτίζοντας
Δεν ξέρω αν όταν όλα έχουν γκρεμιστεί
Μπορείς να τα χτίσεις

Όποιο κι αν είναι το σωστό εγώ σίγουρα το λάθος διάλεξα

Ορκίσου..

Κομμάτια

Σε χίλια δυο κομμάτια θα σκίσω τα λόγια σου
Σε χίλια δυο κομμάτια θα κοπώ
Κανένα να μη βρεις όταν με ψάξεις
Τα λόγια ποτέ δε θα είναι αρκετά
Οι πράξεις πάντα θα πονάνε

Χίλια δυο κομμάτια θα ενώσω
Για να δω τον ήλιο να ανατέλλει
Γιατί το γυαλί μπορεί να μη ξανακολλάει
Αλλά ο ήλιος πάντα ανατέλλει

Ότι θετικό νιώσεις για μένα το δηλητηριάζω
πριν καν εκφραστεί
Δυστυχώς μικρέ

Εξάλλου.." Η εμπειρία του έρωτα προκαλεί την επιστροφή σε μια αρχική συμβίωση με τη μητέρα, μια τέλεια ένωση με τα σύνορα του εγώ. Γι'αυτό ερωτευόμαστε ένα άτομο τη φορά. Η επιστροφή στο χαμένο παράδεισο δημιουργεί εκ νέου την προσδοκία ότι ο ερωτευμένος / η θα καλύψει όλες τις βρεφονηπιακές ανάγκες" Απο το βιβλίο του A. Carotenuto με τίτλο " Έρως και πάθος¨.

Ενδιαφέρουσα περίληψη εδώ.

Και αν κρίνουμε από τη σχέση μας με τις μητέρες μας τότε διαφαίνεται ξεκάθαρα πόσο καταδικασμένοι είμαστε στον έρωτα..

Κόλλημα

Δε θέλω από εσένα τίποτα λιγότερο από εσένα..Κοίτα πόσες χιλιάδες καλοκαίρια..Στη Σίκινο να με πας διακοπές..


Να μου πεις χιλιάδες σ΄ αγαπώ ερωτευμένα..Κανένα να μην εννοείς..Να πλάσεις μια ιστορία φαντασίας..Και να ζήσεις έναν έρωτα μικρό, φθηνό, χωρίς συναίσθημα βαθύ..

Στα ρηχά να κολυμπάς μαζί μου..Γιατί οι έρωτες είναι γι αυτούς που τους αντέχουν..Κι εμείς δεν αντέχουμε τίποτα..Ούτε το ρολόι στο αριστερό σου χέρι..

Γατούλη, υπάρχουν πολλές γεροντοκόρες τελικά στο διαδίκτυο να νταντέψεις..

Δευτέρα κάτι έχω

Μετά από ένα επεισοδιακό Σαββατοκύριακο ξαναγυρνώ εδώ για να σου πω ότι και μένα μου λείπεις πολύ και δεν μπορώ καν να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα ενώ τα ονειρεύομουν τόσο διαφορετικά. "Βαθιά πονούσα που έκλαιγες.." Ν' ακούσεις όλο τo τραγούδι, λέξη προς λέξη, ανάσα προς ανάσα. Μπας και καταλάβεις ποτέ σου πόσο μεγάλο μπορεί να είναι το ενδιαφέρον κάποιου. 

Από την επόμενη εβδομάδα θα με βρείτε στη νέα μου ταχυδρομική διεύθυνση κάπου κοντά στο κέντρο της Αθήνας. Είναι νομίζω η πλέον κατάλληλη εποχή για να φύγει κάποιος από τα Βόρεια Προάστεια και να ζήσει την εμπειρία της λάβας στην Αθήνα. Εξάλλου, μόνο στο κέντρο της κάθε πόλης μπορείς να ζήσεις τον παλμό της.

Εντάξει εννοείται ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν πιστεύω. Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι το χρώμα που διάλεξε κάποιος άλλος αντί για μένα στους τοίχους είναι χάλια όλα τα άλλα είναι τέλεια. Και επειδή είμαι πολύ cool τύπος θα ξεπεράσω το νοσοκομειακό χρώμα στους τοίχους και θα καταφέρω να δροσιστώ μέσα στη λάβα.

Όσο για τον μικρό μου Πρίγκηπα που τόσο λόγο έκανα στις προηγούμενες αναρτήσεις μου δε θα ξαναμιλήσω. Ας τον χαιρετήσουμε όλοι μαζί και ας του ευχηθούμε καλό δρόμο, καλό βόλι, καλά μυαλά, καλός πολίτης, πάντα άξιος και καλά κρασιά.

Έχω κρατηθεί πάρα πολύ κατά τη διάρκεια της ανάρτησης για να μη βρίσω οπότε θα τελειώσω ήρεμα και απλά.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα ΘΑ έχουμε.

Μόνο εσάς αγαπώ. Άντε και μένα λίγο.

(Durex) Play

Με κάλεσε το σεξουαλικό μου αγόρι να παίξω, κι εγώ όχι δεν του λέω αν και δε μου άρεσε το παιχνίδι..

Να πω καταρχάς ότι γεννήθηκα το τελευταίο δεκαήμερο του Απρίλη του '78 και τότε στην κορυφή ήταν τα τραγούδια που θα βρείτε στα links που έχει αναρτήσει ο Γατούλης - σεξουαλικό μου αγόρι. Μπήκα και μόνη μου λίγο στα γρήγορα αλλά δεν κατάφερα και κάτι. Άσε που βαριέμαι τρομερά..

Γράφω αυτά μόνο και μόνο για να κατέβει η άλλη ανάρτηση πιο κάτω και να μη φαίνεται.
Άνευ σοβαρού λόγου δηλαδή..

Σημασία έχει ότι σήμερα είναι Παρασκευή και ο μικρός μου Πρίγκηπας έχει τρελά κέφια..
Με ή χωρίς ρολόι..

By the way, τα durex-play με εκνευρίζουν

Καλό Σαββατοκύριακο ΘΑ έχουμε επιτέλους γλυκά μου μπλογκεράκια..

Over & Όναρ..

Μέσα μου

To ρολόι στο αριστερό σου χέρι
Είναι ο χρόνος που μου στερείς
Μόνο όταν το βγάζεις σταματάς
Να μου στερείς

Όταν η ψυχή, ψυχή μου, κοιτά με μάτια λάγνα
αναρωτιέσαι τί μπορεί να την έκανε να αναστηθεί
Μεταξύ μας υπάρχει ο θάνατος
Αχ μάτια μου

Νόμιζα ότι δε θα βρω άλλη
τόσο συναισθηματικά δυνατή
κι αδύναμη συνάμα

Λένε πως στα δύσκολα ενώνονται οι ζωές
Για να παλέψουν ή να παραδωθούν

Κι εσύ όλο όχι λες ενώ εκείνη έλεγε ναι
Ναι σε όλα κι εγώ όχι σε όλα
Οι ρόλοι πάντα αντιστρέφονται
εκεί που δεν το περιμένεις
Και περιστρέφονται στο άπειρο
Κανείς δεν τους παίρνει
Κανείς δεν τους παίζει
Αν ΚΑΙ αυτό το ήξερες

Μη σταματάς μικρέ μου Πρίγκηπα..