Δεν τρώγεται με τίποτα σου λέω..Ακίνητος μένεις από πάνω του και το κοιτάς..κι αηδιάζεις..με το σερβιτόρο και το μάγειρα..και το μαγαζί..και δεν ξαναπατάς..
Οι ρυθμοί της καθημερινότητας εξαντλητικοί..ο χρόνος ελάχιστος και η ποιοτική "μοιρασιά" του αδύνατη..Απ' την άλλη είναι και το νήμα της ζωής..αυτό το νήμα που κόπηκε σήμερα το πρωί για τη Χριστίνα..εκεί που κοιμόταν..εκεί που τα παιδιά πήγαν να την ξυπνήσουν αλλά δεν έπαιρναν καμία απάντηση..κανένα νεύμα..εκεί που η τελευταία πνοή της 27χρονης Χριστίνας ήταν κάπου ανάμεσα στο όνειρο..και εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί..Πραγματικά, δεν είναι το θέμα αυτός που φεύγει αλλά αυτός που μένει..πίσω..δυστυχώς..και όλα θα πηγαίνουν πίσω για πολύ καιρό..
Κι εμείς οι ανόητοι ασχολούμαστε με γελοιότητες ενώ θα έπρεπε να αναθρέφουμε σωστά τα παιδιά μας, να μην απιστούμε, να μη λέμε ψέμματα και να μη ζούμε μια αλλοπρόσαλλη ζωή που μόνο προβλήματα μπορεί να μας φέρει..Και εδώ είμαι πολύ χαλαρή γιατί στην πραγματικότητα θα ήθελα να δώσω ονόματα και διευθύνσεις για τις τομάτες, τ΄αβγά και τα γιαούρτια που θα έπρεπε να πετάξουμε..και να ελευθερώσω όλα τα πουλιά του Χίτσκοκ να έρθουν να σου βγάλουν τα μάτια..Τί να σου κάνουν τα πτυχία αν δεν άλλαξες καθόλου..ή μάλλον άλλαξες..αλλά προς το χειρότερο..και μπορείς να βρίζεις όσο θες τους αδύναμους..έλα να τα βάλεις με τους δυνατούς αν έχεις κότσια..που δεν έχεις αλλά λέμε..
Η κηδεία είναι αύριο και θα πάω..όχι για να συμπαρασταθώ..όχι γιατί πραγματικά θα μου λείψει η Χριστίνα..γιατί θέλω να εξοικειώνομαι με το θάνατο..κυρίως τον δικό μου..
25 σχόλια:
θα εξοικειωθείς. μια και καλή. όταν φύγεις και εσύ. όποτε και όταν και όπως.
και το θέμα δεν είναι αυτοί που μένουμε. κουτσά, στραβά, με δάκρυα, με χαμόγελα τον βρίσκουμε τον δρόμο μας. και αν καλύπτουμε τις δικές μας αδυναμίες πίσω από την όποια απώλεια, είναι απλά αδυναμία.
το θέμα είναι αυτός που φεύγει. και μάλιστα νωρίς. χωρίς να προλάβει.
όλα τα υπόλοιπα είναι απλά άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
και με τα περισσότερα δεν αξίζει να ασχοληθούμε καν.
γιατί έχουμε άλλα να προλάβουμε. καθώς ποτέ δεν ξέρουμε.
καληνύχτες απλοϊκά απλές
Πευκοβελονάκι, ορισμένες φορές συλλογίζομαι ότι εσένα πρέπει να σκέφτομαι πιο συχνά..δύναμη μου δίνεις..τον πόνο μου παίρνεις..άγγελος είσαι..περνώντας απ' τα μέρη σου σήμερα..στη Μεσογείων οδηγώντας..σε σκεφτόμουν..ελπίζω να είσαι καλά..Καληνύχτες που σε φιλούν..
οι εκδικηση ειναι για τους αμυαλους , μοο χειροτερα μπορει να κανει τα πραγματα .
παρε δυμαμη απο το πρόωρο θανατο , εχεις να συνεχεις το ταξιδι σου εδω . οχι μελαγχολιες , καληνυχτες δυνατες.
Η εκδίκηση και η προσπάθεια να κάνεις τη ζωή του άλλου κόλαση είναι χαρακτηριστικό των αδύναμων και των παλιοχαρακτήρων... Που δεν μπορούν να δίνουν αλλά μόνο να παίρνουν. Ας είμαστε δυνατοί ναι μπορούμε να τους τσακίσουμε! Το πιάτο στη μούρη τους!
...
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.
...
Κοίτα μπροστά τ' αναμένα σου κεριά είναι πολλά ακόμα!
Καλημέρα...
Πόσο δίκιο έχεις...μα το απολογισμό τον κάνουμε εκ των υστέρων αφού το κακό έχει γίνει ή ποτέ αφού δεν προλάβαμε...σε αυτόν το κόσμο...ο άλλος είναι άλλη υπόθεση.
Όσο για τις ντομάτες και τα αυγά μπόλικα να έχουμε να πετάμε...και στον εαυτό μας πολλές φορές.Eγώ πάντως εύχομαι να φύγω χωρίς ντροπή για πράγματα που έκανα ή δεν έκανα και κυρίως χωρίς ντομάτες στα μούτρα μου....αλλά μάλλον αυτό είναι ευσεβείς πόθοι, ένεκα η ανθρώπινη φύση μας
Εγώ θα σου πώ τα αντίθετα δεν είναι κακό να σκέφτεσαι το θανατό σου μπορείς έτσι να ελαφρύνεις τις στιγμές σου.Να ξέρεις να μην στέργεις και να στέκεσαι μπρός στου ήλιου τα μάτια, άσκεφτα να μην λες μεγάλα λόγια και να λογιάζεσαι τις πράξεις σου μικρές για να γίνονται καλύτερες.Στις ζωής τους κλονισμούς να σκέφτεσαι χρεώστης είσαι για να μην γονατίσεις στα γηρατειά παρά από ανάγκη του κορμιού. Και η ζωή σου νάναι τραχιά και ασυνήθιστη. Πάρε καμπόσους απ' το χέρι να τους τιμάς με τη βοήθειά σου για νάναι ήσυχο και γαλήνιο το πνεύμα σου στα υστερνά σου. Και να αγαπάς τα ζώα γιατί ζώο είναι κι ο άνθρωπος. Απ'το κρασί το κερασμένο να μην αφήνεις γουλιά.
εγώ για την εκδίκηση τα είπα το καλοκαίρι...
Λυπάμαι για την Χριστίνα δεν ξέρω τι να πώ. όσο για το άλλο θέμα δεν ξέρω αρκετά.
Μια καλημέρα έστω και μελαγχολική :(
κοριτσάκι...με τη ζωή να εξοικειώνεσαι τα καλά και τα άσχημά της, τα χαμόγελα και το δάκρυ. Γιατί αυτό που καταλαβαίνεις από την έννοια του θανάτου διαρκεί μια στιγμή ενω η ζωή σου...διαρκεί μια ζωή! Καλό σαββατοκύριακο σου εύχομαι και...ασε το πρώτο πιάτο για κάποιον που αντέχει κι έχει ατσάλινο στομάχι. Άνθρωπο μια φορά δεν τον λες! Καλησπέρες ζεστές...
Photonio, η εκδίκηση τελικά είναι γι΄αυτούς που δεν ξέρουν να συγχωρούν τις αμαρτίες τις δικές τους πρώτα απ΄όλα κι έπειτα των άλλων..όσο για το θάνατο..δύσκολο πολύ..πάρα πολύ..Καλησπέρες που μαθαίνουν..
Antianemike, τα πιάτα ουσιαστικά φτιάχτηκαν για τα πατώματα..των μπουζουξίδικων..και για εκεί τα μαζεύω..όσο για τα κεριά..τα κρατώ αναμμένα..τα μετρώ..κι ανάβω κι άλλα πολλά..για σένα..για μένα..για όλους μας..Καλησπέρες ζωής..
Caramela, τελικά για ποιον άλλο λόγο να κάνεις απολογισμό αν όχι για το τέλος..αν προλάβεις κι εκεί..συμφωνώ..όσο για τα ζαρζαβατικά, τα λαχανικά και λοιπά..καλύτερα να φυτεύουμε παρά να τα χαραμίζουμε..λάθος έκανα..ας είναι..Καλησπέρες κηπουρικές..
Albus, η αβάστακτη ελαφρότητα του είναι με έναν τρόπο..όσο για τα μεγάλα λόγια τα έχω κόψει από καιρό και προσπαθώ να κρατιέμαι..προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη..λιγότερο απάνθρωπη..δεν τα καταφέρνω πάντα..χρεώστες και πιστωτές το ίδιο είναι θαρρώ..κρασί και αίμα το ίδιο..κερασμένα..Καλησπέρες από μένα..
Mahlerάκο, έτσι είναι οι "καλλιτέχνες" μπλόγκερς..κάνουν τη ζημιά και μετά το παίζουν Κινέζοι..τί να λέει..εσύ ξέρεις..κι εγώ..ο καθένας απ΄τη δική του πλευρά κι απ'το δικό του σκοτάδι τελικά..Καλησπέρες που κοιτούν αλλά δε βλέπουν..
Τελίτσα μου, "η ζωή διαρκεί μια ζωή"..πολύ όμορφο σύνθημα..και ουσιαστικό..θα αφήσω το πρώτο πιάτο λοιπόν για τον Robocop και θα κάνω παρέα με γήινα γλυκά ανθρωπάκια σαν εσένα..Καλησπέρες ρομποτικές..
Προμηθέα, μακάρι να 'ξερα λοιπόν..αλλά και πάλι τί θα άλλαζα..μάλλον τίποτα..ίσως όλα..Καλησπέρες δημιουργίας (όπως πολύ όμορφα το έθεσες)..
Tι σπιταρωνα ειναι αυτη?
Τώρα τι σχόλιο να αφήσει κανείς εδώ...
Καλό ταξίδι Χριστίνα.
Κι εσύ Όναρ, μη βιάζεσαι να εξοικειωθείς με το θάνατο... Όταν θα πλησιάζει πάλι αδύναμη θα νιώθεις μπροστά του. Και στην τελική, ας ζήσουμε την κάθε στιγμή μας μέχρι τότε... Ποιος ξέρει πώς είναι μετά... Ε;
Υγ.: Γιατί είναι πευκοβελονάκι ο Βασίλης;! Αν δε γίνομαι αδιάκριτος...
Ζήσε τη Ζωή.Και τις στιγμές της.Όμορφες και άσχημες.Για κανέναν να μην τις χαραμίσεις.Γιατί είναι δικές σου.Ζυμωμένες για σένα και από σένα
Η Ζωή παρόλα αυτά και για όλα αυτά είναι ωραία.
Ακόμη κι αν σε φιλεύει με μικρούς καθημερινούς θανάτους.Ίσως και να θέλει να σε εξοικειώσει με αυτούς, για να μη φοβηθείς την ώρα του μεγάλου ύπνου...
μια αστραπή η ζωή...μα προλαβαίνουμε...
ας κάνουμε πράγματα και πραγματάκια που θα αφήσουν μια πνοή. τη πνοή μας...
φιλιά βρόχινα...
δε σε καταλαβα απολυτα.αλλα νομιζω πως ουτε οι αλλοι με καταλαβαινουν οταν μιλαω για το θανατο του ξαδερφου μου.παρολο που εδω εχουμε ενα κοινο σημειο.πηγα στην κηδεια για να εξοικειωθω με το δικο μου θανατο.και βεβαια το προβλημα δεν ειναι αυτος που φευγει.αλλα αυτοι που μενουν.εγω φοβαμαι το θανατο μου για τους αλλους που θα μεινουν πισω.οχι για εμενα...
Τα προσωπικά ζητήματα δεν μπορώ να τα παρακολουθήσω και άρα δεν θα τα σχολιάσω.
Για την κοπέλα που έφυγε να ευχηθώ αυτό που έυχομαι και στον εαυτό μου: όταν έρθει η στιγμή που όλα θα τελειώσουν, να βρεθούμε σε ένα καλύτερο μέρος από αυτό που γνωρίσαμε ως τώρα.
Γλυκό μου όνειρο, δεν έχι νόημα να εκοικειω΄νεσαι με τον θάνατο, μιας και όταν θα έεθι ας ελπίσουμε να μην το καταλάβουμε, να φύγουμε γαλήνεια όπως η Χριστίνα, χωρίς πόνο, χωρίς ταλαιπωρία..
ποτέ δε θα εξοικειωθούμε με το θάνατο,αφού όσο "είμαστε" εμείς δεν το βιώνουμε εμπειρικά-εξοικειωνόμαστε με την απώλεια-κι όταν θα "είναι" αυτός δε θα "είμαστε" εμείς
ευχές για -τελικά-θετικές εμπειρίες και
καλησπέρα
Τι να πω...λυπαμαι, ειναι αδικο!
Δωσε ενα αγγιγμα στη χριστινα, απο μια συνονοματη της πεταλουδα!
Μάλλον είναι δύσκολη η εξικοίωση με το θάνατο. Έτσι νομίζω εγώ. Απλά με το χρόνο αποδέχεσαι κάτι γιατί και μόνο δεν έχεις επιλογή. Σαν έναν ασυμβίβαστο συμβασμό είναι. Αυθάδης και προκλητικός για το μυαλό και την ψυχή. Αποδεκτός από ανάγκη.
Η εκδίκηση δεν μετράει ξέρεις. Δεν τρέφει. Η ωραιότερη εκδίκηση είναι η καλωσύνη.
Φιλιά βροχερά, καλό απόγευμα.
Θα ήθελα να σου κάνω μία τόσο σφιχτή αγκαλιά τώρα... κάτι τέτοιες στιγμές, νιώθω τέτοια γαλήνη μέσα μου, που ξέρω ότι κάπου υπάρχει μία ψυχή που σκέφτεσαι και ζει όπως εσύ... "Φτάνει που κλαίμε" ακούω όσο γράφω αυτές τις γραμμές και δεν έχω τίποτε άλλο να πω... αυτό το ποστ, μαζί με αυτό το πιο αγαπημένο τραγούδι της ζωής μου, που δίχως να ξέρεις τι σημαίνει για μένα, μου πρόσφερες αυτό το απόγευμα, με έχουν κάνει να χαμογελάω, από την καρδιά μου. Ευχαριστώ.
x-oyranoy, δε σου έχω πει ότι έχω καλή προίκα..; Καλημέρες προσφοράς..
Brainwaves, ο Βασίλης είναι πευκοβελονάκι επειδή..μμ..καλύτερα να σου πει ο ίδιος..Καλημέρες που δεν αποκαλύπτουν..
Anima, ζω τη ζωή αλλά επιλέγω να μη τη γράφω με κεφαλαίο ζήτα αλλά να τη ζω με ζήλο..όσο για την ώρα του "μεγάλου ύπνου"..φοβάμαι από τώρα..Καλημέρες που δε βάζουν "μυαλό"..
Νεράιδα, να (σου) δώσω πνοή..αλλά δεν έρχεσαι..Καλημέρες που σε ζητούν..
Fei, δεν ξέρω τί να πω πάνω σ' αυτά που εκφράζεις..δεν έχω διαχωρίσει τις σκέψεις μου έτσι ώστε να τις βάλω σε μία σειρά..δεν έχω ειρμό πάνω στο θέμα..δεν έχω αντοχή..και πρέπει να βρω..Καλημέρες που ψάχνουν..
GSH, αμήν..
Ταχυδρόμε, συμφωνώ..είναι κάτι που εύχομαι κι εγώ..για όλους..Καλημέρες ευχών..
Raindrop, οι εμπειρίες εξ ορισμού αισθάνομαι ότι μόνο θετικά αποτελέσματα επιφέρουν..μέχρι εκεί..διότι παραπέρα εμφανίζεται η τρέλα..Καλημέρες παλαβές..
Butterfly, σ' ευχαριστώ..θα της το δώσω..Καλημέρες που πετούν χαρούμενα..
ILive2LoveMe, όντως η αποδοχή του θανάτου είναι αναγκαία..για να συνεχίσουμε..μάλλον για τον εαυτό μας το κάνουμε πάλι..ας είναι..όσο για την εκδίκηση..η συγχώρηση είναι μια μορφή καλοσύνης..έτσι δεν είναι..; Καλημέρες που συγχωρούν..
Brokensemaphore, εγώ σ' ευχαριστώ..την αγκαλιά είναι σαν να την έδωσες..Καλημέρες αγκαλιασμένες..
Έπεσα πάνω σε ένα προσωπικό θέμα,σε μια μικρή Χριστίνα και σε έναν θάνατο,πόσο θλιβερό.Δεν ξέρω τι να πω,δεν ξέρω τι σου ήταν η κοπέλα,ό,τι και να ήταν να τη θυμάσαι και καλό της ταξίδι.
Όλα θα πάνε καλά, δε μου ήταν τίποτα το ιδιαίτερο..απλά γνωστή..αλλά ακόμα κι αυτό αρκεί..Καλησπέρες λυπημένες..
Δημοσίευση σχολίου