Ανάποδα

Τη φωνή σου δεν ακούω μήτε την ανάσα σου. Τους χτύπους της καρδιάς σου δεν μπορώ να αφουγκραστώ. Αυτά που σε περικυκλώνουν δεν τα ξέρω. Αυτά που σε χαλαρώνουν δεν τα καθοδηγώ. Ό,τι σε εξιτάρει το αγνοώ κι ότι σε πορώνει το ζηλεύω. Θέλω εγώ να είμαι το κέντρο του κόσμου σου, θέλω εγώ να είμαι ο κανένας της ζωής σου. Μπορώ να σε φοβάμαι, εσένα που δισυπόστατο πλάσμα είσαι. Εσένα που ενώ κρατάς αφήνεις κι ενώ δίνεις παίρνεις. Κι αν τ' όνομα σου ανάποδα διαβάζεται δε μετανιώνω που στις θάλασσές σου πνίγηκα και το κορμί μου άφησα. Ευτυχώς που πρόλαβα να πάρω την ψυχή μου. Μακριά σου. Εκεί που με εξόρισες. Για να μη σου θυμίζω τη χαρά, για να μη σε παρασέρνω στην αγάπη. Ο έρωτάς μου είναι για σένα φαρμάκι. Πικρός και ηδονικός. Κι αν την τελευταία σου πνοή λογίζεσαι, κράτα τη. Δώσε μου τις ενδιάμεσες να ζω.