Δε θέλω

Δε θέλω άλλες λυπημένες αναρτήσεις..

Καλοκαίρι είναι..

Καλά θα περνάμε..

Τα φιλιά μου δροσερά..

Σα σορμπέ..

Ένα σπίτι και μια λύπη

Όταν σου μιλάω σε παρακαλώ να ακούς και να με αφουγκράζεσαι. Να μη βάζεις με το μυαλό σου διάφορα και να μη σταματάς να κοιτάς το στόχο και να παλεύεις γι αυτόν.

Σε θέλω πάντα σε εγρήγορση.
Να μη κουράζεσαι ποτέ.
Να μη σταματάς ποτέ.
Να μη βαριέσαι ποτέ.

Κι αν μετά από όλες αυτές τις απαιτήσεις μου κατορθώσεις και μείνεις όρθια τότε έλα να με βρεις. Ξέρεις που. Θα έχω ήδη φτάσει στον 7ο για πάρτη σου.

Μόνο μη μου κόβεις τα φτερά γιατί μόλις άρχισαν να ξαναβγάζουν πούπουλα.

Το αφεντικό τρελάθηκε

Καλημέρα σας,

Όχι πως σας ενδιαφέρει αλλά θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι η μετακόμισή μου ολοκληρώθηκε και είναι η μόνη που ολοκλήρωσε αυτό το ΣΚ. Τυχερή μετακόμιση..!!

Μέσα στη λάβα του καλοκαιριού το κορίτσι του Απρίλη πήγε σε ένα σπιτάκι όμορφο πολύ, γεμάτο θετική ενέργεια και αγάπη.

Επιστρέφοντας στην πραγματικότητα θα ήθελα να πω ότι κάνει πολύ ζέστη ρε φίλε εκεί κάτω. Έχω λιώσει κανονικά. Μέχρι και η κυτταρίτιδά μου έφυγε. Σε ένα και μόνο ΣΚ..!! Κορμάρα θα γίνω..!!

Παρακαλώ όσοι μένετε κοντά μου ή όσοι θέλετε να βρεθείτε κοντά μου για όποιον λόγο, μη διστάσετε. Όλα είναι ανοιχτά. Σήμερα βέβαια έχω κανονίσει να πάω για φαγητό το βράδυ αλλά από αύριο θα είμαι ελεύθερη.

Άντε, μην αργείς..

Φεύγει

Μένω εκτός. Από όλους και από όλα. Μόνη μου ξανά με τα στοιχειά. Λες και αν ήταν κάποιος εδώ θα τα έδιωχνε. Λες και θα είχε τη δύναμη. Δύο αδύναμες μονάδες πώς να απαρτίσουν ένα όποιο σύνολο;

Δεν αντέχει να είναι μαζί σου τόσο πολύ όσο δεν αντέχει να είναι μακριά σου. Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο; Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Ή αδύναμους για να μη το λύσουν ποτέ.

"Θέλω να μιλήσω μα είναι ο τόπος μου σβηστός"

Περιττό φαντάζομαι να πω καλό ΣΚ ΘΑ έχουμε..

Πανσέληνος

Έχει πανσέληνο σου λέει και θα πάμε να τη δούμε. Απ΄την καλή ή από την ανάποδη δεν έχει σημασία.

Προειδοποιώ ότι η ανάρτηση θα είναι άκρως μπερδεμένη και δυσνόητη. Όχι πως οι υπόλοιπες ήταν λιτές και κατανοητές..

Έχει πανσέληνο λοιπόν και πάμε. Όχι με αγκαλιασμένα χέρια αλλά με κουλουριασμένα θέλω και δεμένες πισθάγκωνα ψυχές. Και μέχρι το κουβάρι να ξετυλιχτεί νυχτώνει. Επικίνδυνα. Και τότε όλα γίνονται πιο όμορφα και πιο δύσκολα.

Το πήρα απόφαση ότι δε θα ενδώσω. Δοκίμασα να την κρατήσω την απόφαση αυτή και κατά ένα μεγάλο ποσοστό τα κατάφερα. Κάποιος πέρασε πολύ όμορφα. Αυτό είναι το θετικό της ιστορίας. Κάποιος άλλος χαμένος στις σκέψεις και τους φόβους του αδυνατούσε να ξεπεράσει τα εμπόδια που ο ίδιος έβαζε με αποτέλεσμα να μη κατορθώσει να εκτιμήσει τη στιγμή. Τις διάφορες εκείνες μικρές στιγμές ανατριχίλας. Στο λαιμό ένας κόμπος έπαιζε κρυφτό με μια γλώσσα πύρινη. Κέρδιζε ο κόμπος. Πάγωνε η πύρινη. Για λίγο. Αυτό το λίγο που τόσο πολύ είναι. Και σε χρόνο αλλά και σε χώρο.

Στο χώρο που δε κατορθώνω να κερδίζω. Στη θάλασσά σου που δε μου δανείζεις και όλο δίνες τη γεμίζεις. Πόσο εύκολα μπορείς να προκαλέσεις σεισμό στους τένοντές μου.

Κι επειδή χρόνια με κυνηγάει το στοιχειό αυτό λέω να το παρατήσω. Να το αφήσω μόνο του να τρομάζει τα πουλιά στο αμπέλι της καρδιάς μου. Προσπάθησα πολλάκις να το ημερώσω αλλά δεν είναι όλα τα τριαντάφυλλα το ίδιο συνεργάσιμα..

Δήλωση

Επειδή δεν πρέπει να υπάρχει δικτακτορία γενικά στις ζωές μας και επειδή κάποιος παραπονέθηκε ότι το μπλογκ μου στερεί την ελευθερία του γραπτού λόγου ανακοινώνω ότι:


ΜΠΟΡΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΘΕΛΕΙ
ΚΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΣΒΗΣΩ ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ


Εντάξει τώρα;

Φεύγω

Τα είπαμε, τα συμφωνήσαμε εγώ με εμένα και ξεκινάμε για ΣΚ στη θάλασσα. Να μαυρίσουμε το άσπρο κορμί και να ηρεμήσουμε την ανήμερη ψυχή..

Τα υπόλοιπα από κοντά τη Δευτέρα..

Σας φιλώ στα μουτράκια γλυκά μου μπλογκεράκια..

Ματς-Μουτς..

Ένα

Ένα μήνα απ' τη ζωή μου και πολύ σου ήτανε..

Μικρέ..

Αίμα

Έζησα κι άλλες σχέσεις δυνατές
Που το πιο σημαντικό ήταν
Να ξυπνάμε μαζί
Να αναπνέουμε μαζί
Μέσα από ένα φιλί

Στο πέρασμα των χρόνων όμως
Μοιάζει η αγάπη να πρέπει να ματώσει
Για να τη βιώσουμε
Κι έτσι ματωμένη
Πώς θα τη γιατρέψουμε;

Δεν ξέρω αν ξεκινάς γκρεμίζοντας ή χτίζοντας
Δεν ξέρω αν όταν όλα έχουν γκρεμιστεί
Μπορείς να τα χτίσεις

Όποιο κι αν είναι το σωστό εγώ σίγουρα το λάθος διάλεξα

Ορκίσου..

Κομμάτια

Σε χίλια δυο κομμάτια θα σκίσω τα λόγια σου
Σε χίλια δυο κομμάτια θα κοπώ
Κανένα να μη βρεις όταν με ψάξεις
Τα λόγια ποτέ δε θα είναι αρκετά
Οι πράξεις πάντα θα πονάνε

Χίλια δυο κομμάτια θα ενώσω
Για να δω τον ήλιο να ανατέλλει
Γιατί το γυαλί μπορεί να μη ξανακολλάει
Αλλά ο ήλιος πάντα ανατέλλει

Ότι θετικό νιώσεις για μένα το δηλητηριάζω
πριν καν εκφραστεί
Δυστυχώς μικρέ

Εξάλλου.." Η εμπειρία του έρωτα προκαλεί την επιστροφή σε μια αρχική συμβίωση με τη μητέρα, μια τέλεια ένωση με τα σύνορα του εγώ. Γι'αυτό ερωτευόμαστε ένα άτομο τη φορά. Η επιστροφή στο χαμένο παράδεισο δημιουργεί εκ νέου την προσδοκία ότι ο ερωτευμένος / η θα καλύψει όλες τις βρεφονηπιακές ανάγκες" Απο το βιβλίο του A. Carotenuto με τίτλο " Έρως και πάθος¨.

Ενδιαφέρουσα περίληψη εδώ.

Και αν κρίνουμε από τη σχέση μας με τις μητέρες μας τότε διαφαίνεται ξεκάθαρα πόσο καταδικασμένοι είμαστε στον έρωτα..

Κόλλημα

Δε θέλω από εσένα τίποτα λιγότερο από εσένα..Κοίτα πόσες χιλιάδες καλοκαίρια..Στη Σίκινο να με πας διακοπές..


Να μου πεις χιλιάδες σ΄ αγαπώ ερωτευμένα..Κανένα να μην εννοείς..Να πλάσεις μια ιστορία φαντασίας..Και να ζήσεις έναν έρωτα μικρό, φθηνό, χωρίς συναίσθημα βαθύ..

Στα ρηχά να κολυμπάς μαζί μου..Γιατί οι έρωτες είναι γι αυτούς που τους αντέχουν..Κι εμείς δεν αντέχουμε τίποτα..Ούτε το ρολόι στο αριστερό σου χέρι..

Γατούλη, υπάρχουν πολλές γεροντοκόρες τελικά στο διαδίκτυο να νταντέψεις..

Δευτέρα κάτι έχω

Μετά από ένα επεισοδιακό Σαββατοκύριακο ξαναγυρνώ εδώ για να σου πω ότι και μένα μου λείπεις πολύ και δεν μπορώ καν να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα ενώ τα ονειρεύομουν τόσο διαφορετικά. "Βαθιά πονούσα που έκλαιγες.." Ν' ακούσεις όλο τo τραγούδι, λέξη προς λέξη, ανάσα προς ανάσα. Μπας και καταλάβεις ποτέ σου πόσο μεγάλο μπορεί να είναι το ενδιαφέρον κάποιου. 

Από την επόμενη εβδομάδα θα με βρείτε στη νέα μου ταχυδρομική διεύθυνση κάπου κοντά στο κέντρο της Αθήνας. Είναι νομίζω η πλέον κατάλληλη εποχή για να φύγει κάποιος από τα Βόρεια Προάστεια και να ζήσει την εμπειρία της λάβας στην Αθήνα. Εξάλλου, μόνο στο κέντρο της κάθε πόλης μπορείς να ζήσεις τον παλμό της.

Εντάξει εννοείται ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν πιστεύω. Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι το χρώμα που διάλεξε κάποιος άλλος αντί για μένα στους τοίχους είναι χάλια όλα τα άλλα είναι τέλεια. Και επειδή είμαι πολύ cool τύπος θα ξεπεράσω το νοσοκομειακό χρώμα στους τοίχους και θα καταφέρω να δροσιστώ μέσα στη λάβα.

Όσο για τον μικρό μου Πρίγκηπα που τόσο λόγο έκανα στις προηγούμενες αναρτήσεις μου δε θα ξαναμιλήσω. Ας τον χαιρετήσουμε όλοι μαζί και ας του ευχηθούμε καλό δρόμο, καλό βόλι, καλά μυαλά, καλός πολίτης, πάντα άξιος και καλά κρασιά.

Έχω κρατηθεί πάρα πολύ κατά τη διάρκεια της ανάρτησης για να μη βρίσω οπότε θα τελειώσω ήρεμα και απλά.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα ΘΑ έχουμε.

Μόνο εσάς αγαπώ. Άντε και μένα λίγο.

(Durex) Play

Με κάλεσε το σεξουαλικό μου αγόρι να παίξω, κι εγώ όχι δεν του λέω αν και δε μου άρεσε το παιχνίδι..

Να πω καταρχάς ότι γεννήθηκα το τελευταίο δεκαήμερο του Απρίλη του '78 και τότε στην κορυφή ήταν τα τραγούδια που θα βρείτε στα links που έχει αναρτήσει ο Γατούλης - σεξουαλικό μου αγόρι. Μπήκα και μόνη μου λίγο στα γρήγορα αλλά δεν κατάφερα και κάτι. Άσε που βαριέμαι τρομερά..

Γράφω αυτά μόνο και μόνο για να κατέβει η άλλη ανάρτηση πιο κάτω και να μη φαίνεται.
Άνευ σοβαρού λόγου δηλαδή..

Σημασία έχει ότι σήμερα είναι Παρασκευή και ο μικρός μου Πρίγκηπας έχει τρελά κέφια..
Με ή χωρίς ρολόι..

By the way, τα durex-play με εκνευρίζουν

Καλό Σαββατοκύριακο ΘΑ έχουμε επιτέλους γλυκά μου μπλογκεράκια..

Over & Όναρ..

Μέσα μου

To ρολόι στο αριστερό σου χέρι
Είναι ο χρόνος που μου στερείς
Μόνο όταν το βγάζεις σταματάς
Να μου στερείς

Όταν η ψυχή, ψυχή μου, κοιτά με μάτια λάγνα
αναρωτιέσαι τί μπορεί να την έκανε να αναστηθεί
Μεταξύ μας υπάρχει ο θάνατος
Αχ μάτια μου

Νόμιζα ότι δε θα βρω άλλη
τόσο συναισθηματικά δυνατή
κι αδύναμη συνάμα

Λένε πως στα δύσκολα ενώνονται οι ζωές
Για να παλέψουν ή να παραδωθούν

Κι εσύ όλο όχι λες ενώ εκείνη έλεγε ναι
Ναι σε όλα κι εγώ όχι σε όλα
Οι ρόλοι πάντα αντιστρέφονται
εκεί που δεν το περιμένεις
Και περιστρέφονται στο άπειρο
Κανείς δεν τους παίρνει
Κανείς δεν τους παίζει
Αν ΚΑΙ αυτό το ήξερες

Μη σταματάς μικρέ μου Πρίγκηπα..

Δε παίζεσαι

Τα είχα ξεχάσει τα μπλογκοπαίχνιδα..

Ευτυχώς η καλή blogoφίλη Σκορπίνα είναι εδώ για να μου τα θυμίζει..

Με τίμησε με το βραβειάκι "Kreativ Blogger" και αισθάνθηκα λες και πήρα Oscar..Το Oscar πρέπει δυστυχώς να αλλάξει 15 χέρια..πολλά δεν είναι..; Τέλος πάντων, ας προχωρήσω.. Η προϋπόθεση είναι πάρα πολύ απλή και άκρως προσωπική, ίσως λίγο εγωιστική..είναι η αποκάλυψη επτά πραγμάτων για τον εαυτό μας.

Και ξέρω ότι μπορεί να σκέφτεσαι ποιον αφορά και ποιος νοιάζεται και πάλι τα ίδια, αλλά μπορείς να το δεις από τη θετική του πλευρά. Δηλαδή ότι κάποιος όντως νοιάζεται..

1) Είμαι στεναχωρημένη αυτό τον καιρό
2) Οι άλλοι νομίζουν ότι είμαι χαρούμενη
3) Θέλω η σωτηρία να έρθει απ' έξω και όχι από μέσα (μου)
4) Κάθε μου λέξη την πληρώνω (με αίμα σχεδόν)
5) Κάθε μου πράξη τη μετανιώνω
6) Κάθε μου θέλω γίνεται ίσως
7) Είμαι στεναχωρημένη αυτό τον καιρό

Πετάω το μπαλάκι σε: Hfaistiwna, Aunt Donna, Κύριο Πευκοβελόνη, Πεταλουδίτσα, Τελίτσα μου, Roadartist, toVenIto, Cούλα, Αυτή, του Ιτερ(άκι), Pandiony, Γατούλη, New-girl, Gay Super Hero, Tzonako.

By the way, έρχεται τριήμερο..

Βράδυ Σαββάτου

Σε ένα δωμάτιο μέσα
Από μία σκέψη έξω
Σε αυτό που σκέφτεσαι και δε λες
Σε αυτό που θέλεις και δεν τολμάς να κάνεις
Εκεί ξορκίζω τις δυο ζωές
Που δε θα ζήσεις

Και σκέψου

Μία έχεις
Και μία εμένα
Δύο

Πώς σου φαίνεται σαν αριθμός..;
Κι εμένα τα μονά μου αρέσουν

Άρα σου χρειάζονται μερικοί αιώνες, μία ζωή και μία Όναρ
Για να πάρεις απόφαση
Να μην ενδώσεις..

Τέλος χρόνου 




Υ.Γ. Κι ας με κοιτάς με μάτια λάγνα 

Κι ας θέλεις να έρθω κοντά σου
Τώρα θα το κάνω
Κοίτα με
Παρακολούθα με
Κάθε κίνηση και κάθε βλέμμα
Κάθε ανάσα και κάθε θέλω
Όλα μαζί κουβάρι να ξεμπλέξεις
Με θάρρος
Αυτό το θάρρος που τα σπασμένα φτερά δίνουν
Το ξέρεις καλά
Κοίτα με
Παρακολούθα με
Έρχομαι

Δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..
δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..
δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..
δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..
δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..δηλώσεις..


Σημασία έχει να αγαπάς τη δουλειά σου..
Και όχι τη ζωή σου..


Έλα τώρα, πλάκα κάνω..


Γκομενάκια..γκομενάκια..γκομενάκια..γκομενάκια..


Σημασία έχει να αγαπάς τη ζωή σου..
Και όχι τη δουλειά σου..


Έλα τώρα, πάλι πλάκα κάνω..


Τα γκομενάκια πάντως είναι σαφώς λιγότερα από τις δηλώσεις..!!


Άρα μετά από τόσες δηλώσεις θα έρθουν και τα γκομενάκια..!! Δεν μπορεί..


Καλό απόγευμα ΘΑ έχουμε και ΘΑ παραμείνουμε χαρούμενοι..!!

Βόρεια

Έσβησα το φως από τον πλανήτη σου και κοιμήθηκα με ένα βατερλό μέσα μου. Άναψα τα λόγια σου με λίγο λάδι ελιάς κι έκαψα τα χνάρια ενός ανύπαρκτου γυρισμού. Πόσες κινήσεις άνευ λόγου.

Καλύτερα χωρίς εσένα παρά χωρίς εμένα.

Το λίγο

Σε παρυφές βαθύ πράσινου όσο κι αν λες πως τριγυρνάς 
εγώ στα ίδια σφαλισμένα λημέρια του νου σου σε συναντώ
Σε παιχνίδι δικό μας όσο κι αν λες πως παίζουμε
εγώ με λάθος χρώματα το έντυσα
Σε έρωτες ανεκπλήρωτους όσο κι αν αναφέρεσαι
εγώ δικάζω τη σκέψη σου και σου λέω πως υπάρχουν και οι αληθινοί
Αυτοί που δεν χρειάζονται τον πόνο της απώλειας
για να τους περιγράψεις 
Αυτοί που γεμάτοι χαρά είναι και με χαρά τελειώνουν
Γεμάτοι γέλια κι όργανα - όλων των ειδών
Κι αν το συν ένα μεγάλη απόσταση είναι
Σκέψου τα κύματα που ήρθαν να κάνουν την ένωση
Εξάλλου εσύ τα έστειλες


Θα ξ-ημερώσει μια μέρα δίχως τη δική σου απρόοπτη καλημέρα
Κι αν αντέχεις λίγο παραπέρα
Κι αν ευκαιρία χαρίσεις σε αυτή τη σφαίρα
Θα σταματήσω το χρόνο με ένα φόβο


Το αφήνω πάνω σου
Αποτύπωμα μιας νύχτας
Που δεν ντύσαμε
Πορτοκαλί 

Προοίμιο

Αν, λέμε αν, ο λύκος αυτός με δαγκώσει..
Τότε θα τρέξω σε κάστρα να κρυφτώ..
Να μη με βρίσκει κανείς..
Γιατί αυτή η λαβωματιά θα είναι η μεγαλύτερη..
Την ώρα που πιο ευάλωτη με βρίσκει..
Στα δόντια ενός αρσενικού..

Αν, λέμε αν, ο λύκος αυτός με κατατροπώσει..
Τότε θα τρέξω σε λιβάδια θαλασσί..
Να σου θυμίζουν τις αγαπημένες σου ζωγραφιές..
Γιατί αυτή η σκηνή θα είναι η πρώτη..
Την ώρα που ο πόθος με καίει..
Στα σπλάχνα ενός θηλυκού..

Αν, λέμε αν, ο λύκος αυτός με αγαπήσει..
Τότε θα τρέξω ξοπίσω του..
Να τον παρακαλέσω να αντισταθεί..
Γιατί αυτή η σκηνή θα είναι η τελευταία..
Την ώρα που αντοχή δεν έχω..
Στα μάτια ενός αόριστου αν..

Αν

Το πρωί που ξύπνησες είδες τριγύρω μια αναπαράσταση ενδόμυχων σκέψεων. Κι εγώ είδα. Είδα πως μ' άγγιξες με πέπλα βυσσινί..Κι αν όλο αυτό παιχνίδι του μυαλού είναι δε με πειράζει. Έχω μάθει να χάνω, 34 πια..Το μόνο σωστό χρώμα είναι αυτό των ματιών σου που με ανυπομονησία περιμένω να με κοιτάξουν και να μου πουν. Αν μουσικές ακούγονται, αν χρώματα κατακλύζουν, αν αφές ελευθερώνουν, αν ορμές συγκρατούν..

Καλημέρες χρωματιστές..

Χ(ρ)ώματα

Με κόκκινο και μπλε θα βάψω το βράδυ αυτό

Για να έρθεις να με βρεις στο χρώμα που σου αρέσει

Για να με περιεργαστείς στα φανερά

Ως αόρατος συγγραφέας - που είσαι -

Και να περπατήσουμε στις μύτες

Εκεί που τα δάση σε βράχια φυτρώνουν

Εκεί που το όνειρο σταματημό δεν έχει

Και το εγώ χάνεται στα ακροδάκτυλα

Κι έπειτα ανιλίνη θα αναφλέξω

Με τη νύχτα μαζί

Γιατί μόνο στη φλόγα της επιζώ

Κι όταν ο καπνός απομείνει

Να μου επιβεβαιώνει ότι ζήσαμε

Νερό θα πιω να λυτρωθώ

Απ' τη φωτιά της απουσίας