Η κορμάρα και η κουκλάρα είναι το ίδιο πρόσωπο

Με την πρώτη (σοβαρή) λιακάδα μας μύρισε καλοκαιράκι. Και ως γνήσιες Ελληνίδες ρίξαμε μια εξονυχιστική (πλέον) ματιά στο κορμί μας. Από πάνω έως κάτω. Και αφού διαπιστώσαμε ότι η κυτταρίτιδα έχει φτάσει στον αγκώνα πήραμε σοβαρές αποφάσεις. Γυμναστική και διατροφή. Πάντα την τελευταία στιγμή και πάντα για λίγο.

Τρέχω λοιπόν η άμοιρη και ξετρυπώνω το μαγιώ, το σκουφάκι και το μπουρνούζι και βουρ στο κολυμβητήριο για aqua aerobics. Γιατί, αγάπη μου, εμείς στα Β.Π. μόνο σε πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων που διαθέτουν υδρομασάζ και τζακούζι μπορούμε να γυμναζόμαστε..Παρένθεση: aqua aerobics έκανα και το φθινόπωρο για να μη χάσω τη φόρμα μου..αυτή με τις καμπύλες..

Το μάθημα συντονίζει η θεά Τ. η οποία είναι κουκλάρα, κορμάρα και όλα τα -άρα. Μόλις με βλέπει χαίρεται γιατί της έλειψα (λέει) και αρχίζει τα πειράγματα περί αρχαρίων και τέτοια. Δεν μπορώ όμως να εκφραστώ έτσι όπως θέλω γιατί η πισίνα έχει γεμίσει κυράτσες (μη χέσω). Η Τ. λοιπόν δείχνει πολύ παραστατικά τις ασκήσεις που πρέπει να κάνουμε μέσα στο νερό. Φοράει μία άσπρη κολλητή φόρμα με ένα κόκκινο στρινγκ. Η Λ. δίπλα μου πνίγεται μονίμως και σε κάθε άνοιγμα των ατελείωτων ποδιών της Τ. αναστενάζει με νόημα (!)..

Και αναρωτιέμαι, αντί για σύμφωνο συμβίωσης μήπως πρέπει να θεσπιστεί κι ένα σύμφωνο επιβίωσης; Για να μπορούν οι γκέι να συνυπάρχουν αρμονικά με τους στρέιτ. Λίγος σεβασμός βρε αδερφέ. Αμάν ρε κοπελιά, καθόλου δε μας σκέφτεσαι που πίνουμε όλο (όλο όμως) το νερό της πισίνας και που χρειάζεται να κάνουμε ειδικές ασκήσεις χαλάρωσης μυών για να βγούμε έξω..Μα τί ανοίγματα είναι αυτά, τί βαθιά καθίσματα..Θεέ μου..ευτυχώς που είμαι μες στο νερό..

Εικόνα: www.houstonphoto.com

Πρωινός προβληματισμός..

Άνοιξη.

Κάποιοι πεθαίνουν, κάποιοι γεννιούνται.

Μπορεί και οι ίδιοι.

Χωρίς λόγια αλλά με θλίψη..

Μ' έκλεισε μέσα η βροχή
και μένω τώρα να εξαρτιέμαι από σταγόνες.

Όμως πού ξέρω αν αυτό είναι βροχή
ή δάκρυα από τον μέσα ουρανό μιας μνήμης;
Μεγάλωσα πολύ για να ονομάζω
τα φαινόμενα χωρίς επιφύλαξη,
αυτό βροχή, αυτό δάκρυα.

Στεγνή στέκομαι ανάμεσα
στα δύο ενδεχόμενα: βροχή ή δάκρυα,
και ανάμεσα σε τόσα διφορούμενα:
βροχή ή δάκρυα,
έρωτας ή τρόπος να μεγαλώνουμε,
εσυ ή μικρή αποχαιρετιστήρια αιώρηση σκιάς
του τελευταίου φύλλου.
Το κάθε τελευταίο,
τελευταίο τ' ονομάζω χωρίς επιφύλαξη.

Και μεγάλωσα πολύ
για να είναι αυτό αφορμή δακρύων.
Δάκρυα ή βροχή, πού να ξέρω;
Και μένω να εξαρτιέμαι απο σταγόνες.
Και μεγάλωσα πολύ
για να περιμένω άλλο μέτρο οταν βρέχει
και όταν δε βρέχει άλλο.
Σταγόνες για όλα.
Σταγόνες βροχής ή δάκρυα.
Από τα μάτια κάποιας μνήμης ή τα δικά μου.
Εγώ ή η μνήμη, πού να ξέρω;
Μεγάλωσα πολύ για να χωρίζω τους χρόνους.
Βροχή ή δάκρυα.
Εσυ ή μικρή αποχαιρετιστήρια αιώρηση σκιάς
του τελευταίου φύλλου.

Κική Δημουλά, Το Διαζευκτικόν ή

Στα χαμένα..

Do you fit? Do I fit?
Do you fit in me? Do I fit in you?

And if the answer is yes, do you qualify as my missing piece?
After all, am I missing any pieces at all?

Απόψε..

Θέλω με νερό ν' ανάψω και με φωτιά να σβήσω. Να τα κάνω πάλι όλα ανάποδα. Εξάλλου ποτέ δε μου ταίριαζε το ίσιο ούτε το straight. Μόνο στα λόγια. Εκεί το χρησιμοποιώ. Πουθενά αλλού.

Λες και ο χρόνος δεν κινείται. Λες και οι μέρες δεν περνούν. Λες και κάθε μέρα Τετάρτη είναι. Μεσοβδόμαδα. Όχι πως με πειράζει αλλά να, θέλω να κινήσω τις μέρες λίγο πιο γοργά. Να κατέβω τον ποταμό με φόρα. Να μην αισθάνομαι ότι μένω στάσιμη. Να κυλάει το αίμα μου γρήγορα και πιο κόκκινο να γίνεται. Σαν πανί μπροστά σου. Να στέκομαι και να σε προκαλώ. Να σου αντιστέκομαι και να σε ξεγελώ. Μέχρι να με πετύχεις. Και τότε να γδυθώ το κόκκινο και ν' αρνηθώ τη ζέστη. Παιδί του πάγου να γίνω και όλα να τα ακινητοποιήσω. Πάλι.

Φωτιά και πάγος τρέφουν με την ίδια μανία την πύρινα παγωμένη ψυχή μου.

Άνοιξε τα χέρια, πιάσε τον ουρανό..

Είμαι σε αυτό το σπίτι από το Νοέμβριο του 2006 και ποτέ δεν είδα αυτή την εικόνα έξω από το μπαλκόνι του υπνοδωματίου μου. Σήμερα, εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα, κοιτώ προς τα πάνω και τη βλέπω. Τη σκάλα προς τον ουρανό. Και αισθάνομαι τόσο ελεύθερη. Δεν έχει σημασία αν θα αποφασίσω να την ανέβω. Σημασία έχει ότι είναι εκεί και με περιμένει. Δε φεύγει. Κι αυτό προσδίδει μία σταθερότητα στην ανισόρροπη ζωή μου.

Αποφάσισα λοιπόν να είμαι πιο παρατηρητική με τους ανθρώπους και τα πράγματα γύρω μου. Εξάλλου είναι εδώ για να με διευκολύνουν. Αν και όταν τα προσέξω..

Ο Γιατρούλης & ο Μπατσούλης

Υπάρχουν ευτυχώς ακόμα άνθρωποι. Ευσυνείδητοι, άνετοι, ομιλητικοί, δεκτικοί, δίχως φόβο αλλά με πάθος. Το πλέον ευχάριστο μετά από μία νέα γνωριμία είναι να κατανοείς ότι δε φοβίζεις τους ανθρώπους. Ότι οι άνθρωποι δεν είναι αυτό που εσύ φοβάσαι. Λέω συχνά ότι οι εποχές και οι χαρακτήρες δεν έχουν αλλάξει και τόσο πολύ και πάντα κάτι βρίσκεται να μου επιβεβαιώνει ότι δεν είναι έτσι. Είναι όμως και κάποιες στιγμές σαν αυτή που νιώθω χαρά και ανακούφιση γιατί διαπιστώνω έμπρακτα ότι όντως οι άνθρωποι παραμένουμε γεμάτοι περιέργεια, εξωστρέφεια και ειλικρίνεια. Thank God!

Παρενθετικά αναφέρω ότι κι εσύ, φίλε Πλούτω, είσαι μάλλον πολύ πιο ευγενική ψυχή από όσο θέλεις να δείχνεις..

Η τυχερή γραμμή σου

Αν καμιά φορά η φωτιά δε σβήνει είναι γιατί ο πόθος δεν την αφήνει. Αν ο ήλιος αργεί να σηκωθεί είναι γιατί θέλει να χουζουρέψει δίπλα σου. Λίγο ακόμα. Αν μπορώ να παρατείνω τη στιγμή μαζί σου θα είναι για λίγο. Ακόμα.

Κι αν τη θάλασσα μπορούσα να πιω δε θα το έκανα. Γιατί δε θα άντεχα να χάσω τόση ομορφιά για μια δίψα.

Αφού αιώνια θα διψώ, αιώνια θα χάνω και θα χάνομαι.

Ετοιμάζω ταξίδι

Ξέρεις εμείς στα Β.Π. έχουμε πολυτελές αμάξι, ωραίο σπίτι, κότερο και εξοχικό. Εγώ παίρνω το πρώτο, αφήνω το δεύτερο, παίρνω το τρίτο και φτάνω στο τέταρτο! Εκεί πηγαίνω με το νόμιμο μωρό και αναμένω το παράνομο! Στέλνω μηνύματα στο αμόρε και σκέφτομαι τον επόμενο έρωτα. Κι όλα αυτά σε ένα μυαλό! Πρέπει αν είμαι πολύ έξυπνη τελικά. Ή πολύ ηλίθια. Όποιο απ' τα δύο κι αν διαλέξω μου κάνει, αρκεί να είναι πολύ!

Άντε γεια τώρα. Θα τα πούμε την Κυριακή με ζουμερά νέα και ευχάριστη διάθεση. Και μη δίνεις και πολύ σημασία σε αυτά που γράφω γιατί στις μυθοπλασίες πάντα ήμουν καλή. Στην αντιμετώπιση της πραγματικότητας είχα και έχω ένα προβληματάκι, το οποίο δε με απασχολεί και καθόλου λέμε!

Τα φιλιά μου, ταξιδιάρικα και τη σκέψη μου, σκόρπια

Ανάποδα

Τη φωνή σου δεν ακούω μήτε την ανάσα σου. Τους χτύπους της καρδιάς σου δεν μπορώ να αφουγκραστώ. Αυτά που σε περικυκλώνουν δεν τα ξέρω. Αυτά που σε χαλαρώνουν δεν τα καθοδηγώ. Ό,τι σε εξιτάρει το αγνοώ κι ότι σε πορώνει το ζηλεύω. Θέλω εγώ να είμαι το κέντρο του κόσμου σου, θέλω εγώ να είμαι ο κανένας της ζωής σου. Μπορώ να σε φοβάμαι, εσένα που δισυπόστατο πλάσμα είσαι. Εσένα που ενώ κρατάς αφήνεις κι ενώ δίνεις παίρνεις. Κι αν τ' όνομα σου ανάποδα διαβάζεται δε μετανιώνω που στις θάλασσές σου πνίγηκα και το κορμί μου άφησα. Ευτυχώς που πρόλαβα να πάρω την ψυχή μου. Μακριά σου. Εκεί που με εξόρισες. Για να μη σου θυμίζω τη χαρά, για να μη σε παρασέρνω στην αγάπη. Ο έρωτάς μου είναι για σένα φαρμάκι. Πικρός και ηδονικός. Κι αν την τελευταία σου πνοή λογίζεσαι, κράτα τη. Δώσε μου τις ενδιάμεσες να ζω.

Με άρωμα φρεσκάδας

Χθες είπα σ' ένα μαθητή μου να γράψει μία έκθεση με τίτλο: "What would your life be without TV for a week?". Όταν του ζήτησα να κάνει brainstorming μου είπε ότι αν δεν έβλεπε τηλεόραση για μία εβδομάδα θα είχε την ευκαιρία να καθαρίσει. Εκείνη τη στιγμή το προσπέρασα, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι το υπηρετικό προσωπικό στο σπίτι του ξεπερνά τα 7 άτομα κι έτσι δεν έβρισκα το λόγο και την αναγκαιότητα για καθαριότητα. Σήμερα τον πήρα τηλέφωνο και τον ρώτησα τί εννοούσε. Μου απάντησε: "Κυρία, να καθαρίσω τα μέσα μου εννοούσα". Το παιδί είναι 15 ετών.

Αναρωτιέμαι, αν έχει να "καθαρίσει τα μέσα του" ο Κ. που έχει 15 (σχεδόν αγνά) χρόνια στην αγκαλιά του, εγώ που έχω τα διπλάσια (και σίγουρα πολύ πιο αμαρτωλά) τί πρέπει να κάνω; Γενική απολύμανση;

Ceramic Forming Techniques

Οι C.F.T. είναι ένα μουσικό γκρουπ το οποίο συστάθηκε τώρα και το όραμά του είναι η λήξη της νομικής και πάσης φύσεως σύστασής του στα επόμενα δευτερόλεπτα. Πριν το κάνει αυτό όμως σκοπεύει να τυραννήσει με τον πλέον επιθυμητό τρόπο, τον σεξουαλικό. Ο τίτλος του ενός και μοναδικού άλμπουμ του συγκροτήματος είναι "Art in America". Γιατί η τέχνη μόνο στην Αμερική μπορεί να είναι τόσο χάλια..

1. Mary Pratt: ύμνος στην Καναδέζα ζωγράφο με αναφορές σε διαστρεβλωμένους πίνακές της και λόγια τα οποία παραπέμπουν σε φαλλικά συμβολά.

2. Nimpo Lake Water Aerodrome: πάλι στον Καναδά (περίεργο) και πάλι στο νερό (δικός μου συνειρμός) γιατί μόνο εκεί το σεξ είναι κορυφαίο και "κολλητικό".

3. Coat of arms of Lubawa: αφού η εκκλησία ζορίζεται τώρα τελευταία , στο τραγούδι αυτό ακούμε μία μοναχή την ώρα της σεξουαλικής πράξης με μία άλλη μοναχή, οι οποίες δεν είναι μοναχές στο στούντιο αλλά προστατεύονται από την παρουσία του μπανιστιρτζή επισκόπου της μο(υ)νής τους.

4. Yousran International: όπως λέμε "ο ήλιος καίει για μας τους γκέι" και "σουσάμι άνοιξε". Η εταιρία Yousram αποτέλεσε κύρια πηγή έμπνευσης για τη χρησιμοποίηση σπόρων σουσαμιού κατά τη διάρκεια του στοματικού έρωτα που λαμβάνει χώρα στο στούντιο ηχογράφησης αυτή τη στιγμή. Το αποτέλεσμα είναι μάλλον funky.

5. STP (Straight Through Processing): Ο τραπεζικός αυτός όρος χρησιμοποιείται για να εκφράσει την ερωτική πράξη που γίνεται πάνω στο τραπέζι όταν αυτό δεν έχει πιάτα (έχουν σπάσει) αλλά έχει τραπεζομάντηλο (για να απορροφά τα υγρά). Η ερωτική πράξη πρέπει να εμπλέκει αυστηρά και μόνο μη-straight άτομα.

6. List of Boston Legal episodes: Τέλος, στη Βοστώνη γράφτηκε το τελευταίο τραγούδι το οποίο κλείνει τον κύκλο της χαμένης παρθενιάς και εισέρχεται στον κόλπο του πάθους, του μυστηρίου, της εκδίκησης και της λαγνείας.

Ευχαριστώ θερμά την demon που με προσκάλεσε στο ανούσιο (αρχικά) blogοπαίχνιδο το οποίο μετέτρεψα (ως γνήσια sex maniac) σε μία όμορφη αερολογία διαστροφής.

Καλή σας νύχτα.

+φωνο /κρισης

Στην Ελλάδα οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανσέξουαλ γνωρίζουν από διακρίσεις. Τις αντιμετωπίζουν καθημερινά στην οικογένεια, την κοινωνική ζωή και τον επαγγελματικό στίβο.

Καμιά φορά όμως φτάνει μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καθιερώσει ένα "συμβόλαιο συμβίωσης" ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Δεν θεωρούμε ότι ένα απλό "συμβόλαιο" μπορεί να λύσει τα ζητήματα των ζευγαριών ίδιου φύλου, ούτε να εξασφαλίσει την ισότιμη μεταχείρισή τους. Πιστεύουμε όμως ότι η προτεινόμενη διάκριση είναι κατάφωρα αντίθετη τόσο με το ελληνικό Σύνταγμα όσο και με τις ευρωπαϊκές συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν 18 ευρωπαϊκές χώρες ήδη παρέχουν νομική κατοχύρωση στα ζευγάρια ίδιου φύλου.

Σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας είναι να ενημερωθούν σχετικά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιστοσελίδες και ιστολόγια σε όλο τον κόσμο. Αυτό που ζητάμε είναι ίσα δικαιώματα για όλους. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.Αυτή τη φορά δεν θα μείνουμε σιωπηλοί.

Αυτή τη φορά δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια.


ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ

Μεταμεσονύκτιο

Αφού είπα καλημέρα δε θα μπορούσα να παραλείψω να πω καληνύχτα..Καληνύχτα λοιπόν. Ηλεκτρονική, σκοτεινή, ήρεμη και δελεαστική. Σα δύναμη.

Ξεκαθάρισμα λογαριασμών

Καλημέρα. Πρώτα απ' όλα. Και καλή εβδομάδα. Έτσι ν' αρχίσω απ' τα "μαλακά"..αν και δεν έχω να πω και πολλά "σκληρά". Μόνο ένα: σ' αγαπάω. Τί κι αν κάθε Κυριακή τα συζητάμε με έντονο ύφος, τί κι αν άκρη δε βγάζουμε ποτέ. Αρκεί που κάνουμε έρωτα μετά. Κι ας ξέρω ότι δε με εμπιστεύεσαι πια. Κι ας ξέρω ότι δε θες να τα γράφω αυτά. Εγώ θα τα φωνάζω και θα βγαίνω και με πανό στο Σύνταγμα αν χρειαστεί. Μ' ακούς; Γιατί όταν με κάνεις ευτυχισμένη θέλω να το μάθει όλος ο κόσμος..Βέβαια, όταν με κάνεις δυστυχισμένη πάλι το ίδιο συμβαίνει αλλά..who cares;

Αγγλοαηδίες

Από τότε που σε γνώρισα βλέπω με περισσότερο ενδιαφέρον τέτοιου είδους ταινίες..

Λες να έχασα την (ανύπαρκτη) κουλτούρα μου;

Για σένα

"Οι στιγμές που μου δωσες αξίζουν μια ζωή"

Πραγματικά, οριστικά κι αμετάκλητα. Δε μετανιώνω, δεν ξεχνώ, δεν αφήνω τίποτα και κανέναν να το αλλάξει αυτό. Κι αν λόγια πικρά, μικρά και παιδαριώδη σου λέω είναι γιατί είμαι ένα κακομαθημένο κοριτσάκι που έμαθε να τα έχει όλα. Δε θέλω όμως να μεγαλώσω. Γιατί αν με ερωτευόσουν θα το έκανες και γι αυτά τα μειονεκτήματα.

Μη με ακούς. Μη με διαβάζεις. Μόνο νιώσε με. Άκου τους στίχους του τραγουδιού αυτού και σκέψου ότι σου το τραγουδώ. Εννοώ κάθε στίχο, κάθε λέξη, κάθε τόνο και κάθε ημιτόνιο. Κι αν μπορούσα να διακτινιστώ για ένα λεπτό μονάχα θα το έκανα. Για σένα. Για να σε δω που μου έχεις λείψει τόσο πολύ. Για να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Και ένα μεγαλύτερο συγγνώμη.

Δε βαριέσαι

Στην αρχή φοβόμασταν τον Big Brother, έπειτα το Zeppelin, τώρα έχουμε καταντήσει να φοβόμαστε τη σκιά μας. Επειδή δε μας πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Επειδή ακόμα κι αν έχουμε λάθος πρέπει να απολογούμαστε. Και ναι, έχω λάθος. Δεν μπορώ όμως να ζω στην πίεση. Δεν θέλω να ζω έτσι. Όμως, δε γίνεται κι αλλιώς. Και έχεις δίκαιο γλυκιά μου Β., έχεις απόλυτο δίκαιο. Δεν ήθελα με τίποτα να σε στεναχωρήσω, δεν ήθελα με τίποτα να σε πικράνω. Μόνο να σε διευκολύνω θέλω όπου μπορώ. Κι αν δεν το καταφέρνω θα ψάξω να βρω τρόπους για να το πετύχω. Συγγνώμη. Ειλικρινά.

Πόσο λίγο

Είναι κάποιες σχέσεις που στην αρχή σ' εξιτάρουν κι έπειτα σ' αφήνουν αδιάφορο. Είναι κάποιες άλλες που στην αρχή σ' αφήνουν αδιάφορο κι έπειτα σ' εξιτάρουν. Υπάρχεις κι εσύ που δεν μπορώ να καταλάβω τί έγινε πρώτα και τί μετέπειτα. Θα ήθελα πολύ να πω, τί έγινε πρώτα και τί στο τέλος για να σε πικράνω. Εκεί που όλα βαίνουν καλώς, έρχεται η μπόρα. Και όταν μου φέρνεις μπόρα ξέρεις καλά ότι δεν θα μπορούσα να σου φέρω τίποτα λιγότερο από τρικυμία. Δεν ξέρω τί θέλω από σένα τελικά αλλά με έκανες να καταλάβω πολύ καλά τί θέλεις εσύ από μένα: το απόλυτο τίποτα. Νομίζεις ότι είναι εύκολο να ζήσω με αυτό; Νομίζεις ότι θεωρώ τη συμπεριφορά σου ώριμη και λογική; Το αντίθετο. Και θα στο πω από δω γιατί για ακόμα μία φορά διστάζω να στο πω στα ίσια: Είσαι ένα μικρό, μωρό και ανώριμο ανθρωπάκι που ενώ αισθάνεται ότι δικό μου παιχνιδάκι είναι, καταντά παιχνιδάκι του εαυτού του και έρμαιο της ανύπαρκτης τελικά αυτοσυγκράτησής του. Και μάθε επιτέλους να ζητάς γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να πάρεις και να δώσεις. Και τα υπόλοιπα που μου λες τα πετώ στο τζάκι, να καούν γλυκά μαζί με τη θύμησή σου, την ανάγκη σου και τη λαχτάρα μου για σένα..

Αφιερωμένο:

"καλύτερα να πάμε σινεμά" μου είπε

"βαριέμαι στο δωμάτιό σου"

παράξενα παιδια

προτιμούν να καυλώνουν εξ' αποστάσεως

παρά εξ' επαφής

Ντ. Χριστιανόπουλος

Wanna play?

Σε μία αδιάφορη, άρρωστη, πεινασμένη και δύσκολη μέρα όπως η σημερινή και μετά από μία βόλτα σε αγαπημένα ιστολόγια, ανακάλυψα ένα erotic game που ξεκίνησε στο http://www.blogosfaira.com/ και λέω να πάρω μέρος. Απρόσκλητη και με το έτσι θέλω γιατί κάτι τέτοια σεξουαλικού περιεχομένου με εξιτάρουν. Κι εσύ που με έχεις το ξέρεις..

E>Αγαπημένη στάση: Doggy style

R>Όργιο: Αμέ. Δε θα πω όμως ούτε πού, ούτε με ποιους, ούτε πότε. Δεν έχω τόσο θάρρος!

O>Επικίνδυνο/κουλό/αγαπημένο μέρος εκτός σπιτιού: Κεντρική πλατεία (πώς να ξεχάσω)

T>Μονογαμία ή πολυγαμία; Standaraki το δεύτερο, 4 ever!

I>Σημείο σώματος που σ’ανάβει (στον άλλο): Στήθος (ειδικά αν υπάρχει σκουλαρίκι στη θηλή)

C>Φαντασίωση: Βιασμός

A>Τί σου αρέσει περισσότερο να σου κάνουν πάνω στο sex: Να με πηδάνε hard, real hard

Για πάρτε σειρά αγαπημένα και διαστροφικά μου φιλαράκια και συνεχίστε τον ερωτισμό..

You asked for it..

Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να έχεις έμπνευση, και μάλιστα περίσσεια; Στον πολύχρωμο κόσμο σου άφησες το μαύρο συννεφάκι της ψυχής μου να έρθει να βρέξει. Να ξεθυμάνει. Να σου ξεπλύνει τα χρώματα και μέσα από τα μπλε, κόκκινα και κίτρινα ρυάκια που θα σχηματιστούν να βλέπεις εμένα. Να είμαι εκεί και να κυλώ. Υγρά και συνειρμικά να σε βυθίζω στον ανύπαρκτο έρωτα που σου τάζω που ποτέ δε θα βγει αληθινός. Απρόσεχτα και βίαια να σε πνίγω σε λόγια και ορμές που δεν προορίζονται για σένα. Και εκεί που δεν έχεις πια ανάσες να σου δίνω το φιλί της ζωής που από τότε που γεννήθηκα το φύλαγα για σένα.

Δυο ευχές κρατάω

Ο έρωτας δε κρατά για μια στιγμή. Και ποτέ δεν είναι αργά. Ο έρωτας κρατά για πάντα. Εμείς όχι. Δεν ήταν μία ασήμαντη στιγμή εκείνη που άγγιξα το κορμί σου. Δεν ήταν μία ασήμαντη στιγμή εκείνη που άγγιξα την ψυχή σου. Ήταν η σημαντικότερη στιγμή. Της γέννησης του έρωτα. Το μεγάλωμά του δύσκολο και η εφηβεία του δύστροπη. Σαν εσένα. Τί να κρύβει άραγε το θολό σου βλέμμα και η σκοτεινή σου αύρα. Τί να θέλεις από μένα που δε σου δίνω και τί να μη θέλεις από αυτά που σου δίνω. Ερωτήσεις. Απαντήσεις. Αδιέξοδα. Δρόμοι. Να διαβούμε. Να μη πάρουμε. Να αφεθούμε και να κρατηθούμε. Παιχνίδι ή ζωή. Έρωτας ή πόλεμος. Αγώνας. Δρόμου ή πάλης. Δυο ευχές. Μία για μένα και μία για μένα. Καμία για σένα. Υπάρχεις; Να σε ψάξω; Να σε χάσω; Ποιο να με πονέσει περισσότερο, αυτό να διαλέξω. Σα να διάλεξα. Το χώμα. Την αρχή ή το τέλος.

Νέες εικόνες, νέες ζωές

Φεύγεις από το βούρκο και πηγαίνεις στην ανοιχτή, γαλάζια θάλασσα. Αυτή με τους γλάρους που την πολιορκούν, που την ερωτεύονται και που ξαφνικά την προδίδουν. Αλλά αυτή δεν αλλάζει χρώμα, ούτε όψη. Πάντα τους καλοδέχεται, ποτέ δεν τους δίνεται.

Έτσι κι εγώ. Σ' αφήνω να με πολιορκείς, να με ερωτεύεσαι και ποτέ να μη με προδίδεις. Αγάπη της ζωής μου. Πόση λίγη φαντάζω πλάι σου. Πόσο δε με πειράζει να είσαι τόσο καλύτερη, τόσο πληρέστερη, τοσό σοφότερη από μένα.

Και για να ανταποκριθώ στο blogoπαίχνιδο, σου λέω σ' αγαπώ με τον Leonard Cohen και το Dance me to the end of love, κι αν αυτό δε φτάνει καλώ τη Μαρινέλλα και το Καμμιά φορά.

Δίνω τη σκυτάλη σε Sunflower, Semawo, f_a και σε όσους άλλους με επισκέπτονται και το επιθυμούν, να επιλέξουν το τραγούδι που θα έλεγαν "σ' αγαπώ" με αρσενική και θηλυκή φωνή..

Ποτέ νηφάλια..

Να λοιπόν πώς αλλάζουν τα πράγματα. Και ο πόνος γίνεται χαρά. Και ο φόβος γίνεται προσμονή. Χρειάζεται μόνο ένα τρεμοπαίξιμο των βλεφάρων και όλα αλλάζουν όψη. Ακόμα κι αν από μακριά φαίνονται σταθερά ενώ από κοντά ετοιμόρροπα. Εγώ προτιμώ τους πύργους της Πίζας. Είναι πιο εύπλαστοι. Πιο ευάλωτοι. Πιο κοντά μου.

Άστεγοι άγγελοι με τη βροχή στο αίμα

Δεν μπορώ να μείνω πιστή σε τίποτα και σε κανέναν γιατί απλά δε πιστεύω σε τίποτα και σε κανέναν. Δε πιστεύω στους ανθρώπους που λεν ότι μ' αγαπούν. Δε πιστεύω στους ανθρώπους που λεν ότι με μισούν. Δε πιστεύω στην αγάπη ούτε στο μίσος. Δε πιστεύω σε αγγέλους. Δε πιστεύω στην τύχη, ούτε στην ατυχία. Δε πιστεύω σε μένα.

Και με πειράζει.

Δε θέλω να παίξω αυτό το παιχνίδι, δε θέλω να βάλω τη μάσκα μου γι ακόμα ένα ταξίδι.

Θέλω στις φωτεινές σπηλιές του μέλλοντος να κλειστώ. Εκεί που θα έχω νέες εμπειρίες, άγνωστες και παράξενες. Εκεί που η λήθη δεν υπάρχει, εκεί που ο πόνος δε χωρά. Εκεί που δεν υπάρχεις.

Γιατί μόνο μακριά σου βλέπω το ψέμα. Γιατί μόνο μακριά σου δε ζω.

Ανόητα παιχνίδια

Ας πούμε ότι ζεις σε μία άλλη χώρα. Και ας πούμε ότι κάποια στιγμή γυρνάς στο πατρικό σου σπίτι στην Ελλάδα και βρίσκεσαι στη σοφίτα. Εκεί υπάρχει ένα μεγάλο μπαούλο που είχες κλειδώσει πριν φύγεις γράμματα, φωτογραφίες, σκέψεις, έρωτες, απόπειρες. Έπειτα λοιπόν από τόσα χρόνια στην ξενιτιά αισθάνεσαι έτοιμος να ανοίξεις το μπαούλο και να αναβιώσεις το παρελθόν. Αλήθεια όμως, αναβιώνεται το παρελθόν; Επιλέγεις πότε και ποιο παρελθόν θα ξαναγυρίσει; Και απ' την άλλη, βιώνεται το παρόν; Αναβιώνεται στο μέλλον;

Εγώ το παρελθόν με σένα το ξέχασα. Το παρόν ήταν τόσο σύντομο που δεν διαθέτει τα προσόντα να θεωρείται ανάμνηση. Το μέλλον μαζί σου ανύπαρκτο. Άρα, πώς να ζήσω; Πώς να ζήσω μ' εμένα και, το κυριότερο, πώς να ζήσω με σένα..

Πίσω στο μπαούλο. Κάθε λοιπόν που αισθάνομαι ότι με ασφάλεια κλειδώνω τις αναμνήσεις μου στο μπαούλο της σοφίτας, κάθε που δυνατή κι αλώβητη προχωρώ παρακάτω, καταστρέφομαι. Σπάω. Σε τόσα πολλά, μικρά κομματάκια τα οποία ούτε να σκουπίσω δε μπορώ. Μόνο που υπάρχουν, με εκνευρίζουν. Γιατί είναι τόσα πολλά. Ούτε εγώ αλλά ούτε ο εγωισμός μου μπορούν να με σώσουν. Και κείτομαι ανήμπορη στη δίνη της υπερβολής μου. Στη λαίλαπα της ασυδοσίας μου. Στην καταθλιπτική μανία του alter ego μου. Κι έτσι σπασμένη, με τσιρότα και γάζες, με σελοτέιπ και συρραπτικά, παριστάνω τη γυναίκα αράχνη. Μόνο που ποτέ δεν υπολογίζω ότι τα δικά μου δίχτυα είναι και τα πιο επικίνδυνα. Και πιάνομαι και σ' αυτά. Κι αν γοργόνα θέλω να θεωρώ τον εαυτό μου και να ωραιοποιώ τις καταστάσεις, ξέρω καλά ότι ψεύδομαι ασυστόλως και στον καθρέφτη δεν κοιτώ. Δεν έχω είδωλο. Δεν έχω φωτεινότητα. Όλες οι ρυθμίσεις μου αποσυντονίζονται. Και πάλι απ' την αρχή. Και μάλιστα χωρίς back-up. Πόσο μαλάκας είμαι..

Για να δούμε πόσο μάγκας είσαι..

Κάποιο απόγευμα του Φλεβάρη, περπατώντας στο St. Judes με κορόιδευες χρησιμοποιώντας τον φτωχό και απλό γλωσσοδέτη: She sells shells by the sea shore. Επειδή, όπως έχεις καταλάβει, είμαι εκδικητικός τύπος και μ' αρέσει να σου κάνω ότι μου κάνεις..σε προκαλώ με τους παρακάτω γλωσσοδέτες (που αντέγραψα από το blog της alienlover http://whitefireandgreatsword.blogspot.com/). Προσοχή γιατί ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται..

Γλωσσοδέτης Ν.1: Three witches watch three Swatch watches. Which witch watches which swatch watch? (Μετάφραση: 3 μάγισσες κοιτάζουν 3 Swatch ρολόγια. Ποια μάγισσα κοιτάει ποιο Swatch ρολόι;)

Γλωσσοδέτης Ν.2: Three switched witches watch three Swatch watch switches. Which switched witch watches which Swatch watch switch? (Μετάφραση: 3 μάγισσες μετά απο εγχείριση αλλαγής φύλου κοιτάζουν 3 Swatch κουμπιά ρολογιού. Ποια εγχειρισμένη μάγγισα κοιτάει ποιο κουμπί Swatch ρολογιού;)

Γλωσσοδέτης Ν.3: Three swiss witchbitches, which wished to be switched swisswitchbitches, wish to watch three swiss Swatch watch switches. Which swiss witchbitch which wishes to be a switched swiss witchbitch, wishes to watch which swiss Swatch watch switch? (Μετάφραση: 3 Ελβετίδες μάγισσες πόρνες, οι οποίες επιθυμούν εγχείριση αλλαγής φύλλου, κοιτάζουν 3 Swatch κουμπιά ρολογιού. Ποια Ελβετίδα μάγισσα πόρνη, η οποια επιθυμεί εγχείριση αλλαγής φύλου κοιτάζει ποιο κουμπί Swatch ρολογιού;)

Είπες κάτι;

Λες εσύ τώρα

Κι εσύ νομίζεις ότι κυρίαρχο κομμάτι στη ζωή μου είναι η αφεντιά σου. Επειδή σου αράζουμε δύο τρία λογάκια νομίζεις ότι μονοπωλείς το ενδιαφέρον; Ε λοιπόν όχι. Είμαι σε πολλά περισσότερα μέρη το δευτερόλεπτο από ότι μπορώ να αντέξω. Γι' αυτό λοιπόν, give me a break και συγκεντρώσου σε σένα. Εγώ δεν είμαι για σκέψεις, δεν είμαι για έρωτες, δεν είμαι για τρέλες. Το 'πιασες; Εγώ ένα κοριτσάκι είμαι που κυνηγάει πεταλούδες. Αν αποφασίσεις να πετάξεις κάνε το προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Δεν έμεινες εδώ

Στις δικιές σου έννοιες και σκοτούρες δε χωρώ. Τι κι αν έμεινα εδώ εγώ, εσύ λείπεις. Λείπες από τα πρωινά μου, από τα δειλινά μου, απ' τη ζωή μου. Κι αν πεσμένος άγγελος θεωρείς ότι είσαι εγώ δε το βλέπω, δε το νιώθω έτσι. Μόνο την ανάγκη σου μπορώ να νιώσω, μόνο την έλλειψή σου. Κι αν όλα λάθος τα κάνω, κι αν όλα λάθος τα λέω, ακόμα κι αν όλα λάθος τα νιώθω δε με πειράζει. Δεν με πειράζει να ξεγυμνώνομαι μπροστά σου αν είναι να με παίρνεις αγκαλιά. Και θα σε παίρνω κι εγώ. Θα σε παίρνω αγκαλιά και με δυο φιλιά όλες τις σκοτούρες σου θα διώχνω μακριά. Και όταν αυτές ξανάρχονται εγώ θα είμαι εκεί, θα τις περιμένω, θα καραδοκώ και θα τις εξοντώνω. Μ' ακούς; Θα τις εξοντώνω. Όπως εξοντώνω κι εσένα, έτσι ακριβώς. Σ' αγαπάω..

Ξημέρωμα Κυριακής

Μέσα από ποτά, τσιγάρα, θολές εικόνες, άπληστες γυναίκες, ξεχασμένα βλέμματα, ζωντανές μνήμες και αβάστακτες σιωπές. Μέσα από μένα που απεγνωσμένα σε ζητώ. Μέσα από την ακατάσχετη θύμηση των γεγονότων και την ζωντανή αναπαράσταση των συμπεριφορών. Ήμουν εκεί. Ακίνητη. Αδαής. Με λευκά φύλλα τριγύρω μου. Φύλλα που δεν γράφτηκαν, φύλλα που δε μαράθηκαν, φύλλα που δεν παίχτηκαν. Μόνη μου, για μία ακόμα φορά. Να προσπαθώ τα θεριά να νικήσω με χέρια ματωμένα. Με ανάσα κομμένη και με σκέψη λυγισμένη. Για όλα φταις εσύ, εσύ που λείπεις κάθε βράδυ από δω..

Κενό

Καταιγίδα τώρα πέφτει πάνω μας
το απραγματοποίητο.
Λουζόμαστε με μελαγχολία
καθώς ξυπνάμε
στην ανελέητη κάψα της αναγκής.

Κική Δημουλά

Το όνομά σου μπορεί να μην είναι Delilah..

Το όνομά σου μπορεί να μην είναι Delilah, εγώ μπορεί να μην είμαι χίλια μίλια μακριά αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία ξέρεις τί έχει τελικά καρδιά μου; Το ότι δεν είσαι εσύ εδώ.

Δε με ενδιαφέρει το σώμα σου να είναι εδώ. Εγώ θέλω ΕΣΕΝΑ. Κι όταν λέω εσένα εννοώ όλα τα μέσα σου. Τη σκέψη σου, την έννοια σου, τη φροντίδα σου, τη λαχτάρα σου, την αγάπη σου. ΟΛΑ.